Η παρούσα έρευνα εξετάζει τη σύμπραξη της ψυχοθεραπείας με την τεχνολογία μέσα από το πρίσμα φεμινιστικών και κουίρ θεωρητικών προσεγγίσεων. Συγκεκριμένα, διερευνά τις σύνθετες σχέσεις μεταξύ της ανθρώπινης ενσωματότητας, της ακουστότητας και του συν-αισθήματος στην ψηφιακά διαμεσολαβούμενη ψυχοθεραπεία. Αναλύοντας τις επιδράσεις της τεχνολογίας στην ψυχοθεραπεία μέσα από τις βιωματικές εμπειρίες των υποκειμένων της έρευνας, η μελέτη επικεντρώνεται στη δυναμική της εξουσίας, τις έμφυλες ταυτότητες και την συν-αισθηματική εμπλοκή σε διαδικτυακούς χώρους. Η μελέτη, επίσης, αναδεικνύει τις προκλήσεις και τις δυνατότητες που προκύπτουν από την ψηφιακή διαμεσολάβηση, εστιάζοντας στις στιγμές όπου η τεχνολογία δύναται να επαναπροσδιορίσει τα όρια του σώματος και της ταυτότητας, προσφέροντας νέες δυνατότητες για αντίσταση και δράση, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις παραδοσιακές αντιλήψεις για το σώμα, την ταυτότητα και την ψυχολογική πρακτική. Παράλληλα, εξετάζει τον ρόλο της γλώσσας ως ενσώματης πρακτικής και της αφηγηματικότητας στη διαμόρφωση της ψυχοθεραπευτικής εμπειρίας, προτείνοντας μια πιο ευέλικτη και συμπεριληπτική προσέγγιση στη θεραπευτική διαδικασία.
The research explores the intersection of psychotherapy and technology through the lens of feminist and queer theoretical approaches. Specifically, it investigates the complex relationships between human embodiment, audibility, and affect in digitally mediated psychotherapy. By analyzing the impact of technology on psychotherapy through the lived experiences of the research subjects (psychologists), the study focuses on the dynamics of power, gender identities, and affective engagement in digital environments. The study also highlights the challenges and possibilities emerging from digital mediation, emphasizing moments where technology can redefine the boundaries of the body and identity, offering new possibilities for resistance and agency, while questioning traditional notions of the body, identity, and psychological practice. Additionally, it examines the role of language as an embodied practice and the function of narration in shaping the psychotherapeutic experience, proposing a more flexible and inclusive approach to the therapeutic process.
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, ΔΠΜΣ Φύλο, Koινωνία, Πολιτική, 2024
Βιβλιογραφία: σ. 83-92
Πάντειον Πανεπιστήμιο
