Η παρούσα εργασία αφορά έρευνα σχετικά με την αναπαράσταση των φύλων σε δραματικά κείμενα που προορίζονται για κοινό ανήλικων θεατών. Βασίστηκε στη διπλωματική εργασία της Ασημίνας Χαραλάμπους, με επιβλέπουσα καθηγήτρια τη Μαρία Δημάκη-Ζώρα. Επιλέχθηκαν 20 πρωτότυπα θεατρικά έργα για ανήλικο κοινό, Ελλήνων και Ελληνίδων δραματουργών, τα οποία εκδόθηκαν κατά την περίοδο 2015-2021. Το ενδιαφέρον μας εστιάστηκε στον τρόπο που αναπαριστώνται τα φύλα, στην ύπαρξη έμφυλων στερεοτύπων και την τυχόν αναπαραγωγή ανισοτήτων. Επιπλέον, διερευνήσαμε τη διαχρονική παρουσία αυτού του είδους στερεοτύπων στον τρόπο αναπαράστασης των φύλων στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία για ανήλικους θεατές. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε αναδεικνύουν ότι στη δραματουργία των τελευταίων ετών έχει υπάρξει κάποια πρόοδος στον τρόπο αναπαράστασης των φύλων, καθώς υπάρχουν έργα στα οποία το κορίτσι είναι το δρων υποκείμενο ή έχει θετικά χαρακτηριστικά, που παραδοσιακά ταυτίζονται με το ανδρικό φύλο. Δυστυχώς όμως, τα έργα αυτά αποτελούν εξαίρεση. Στη συντριπτική πλειονότητα των υπό εξέταση δραματικών κειμένων κυριαρχεί η στερεοτυπική αναπαράσταση του άνδρα και της γυναίκας, του αγοριού και του κοριτσιού και αναπαράγονται σεξιστικά πρότυπα και πατριαρχικές αντιλήψεις.
(EL)
This article concerns a research on gender representations in dramatic texts intended for young audiences. It has been based on the master’s degree thesis of Ms. Asimina Charalampous, supervised by Ms. Maria Dimaki-Zora. Twenty original plays, intended for young audiences, written by Greek male and female dramatists, were selected. These were published in the period 2015–2021. Our interest focused on the way gender was represented, the existence of gender stereotypes and the possible reproduction of inequalities. In addition, we investigated the presence of this type of stereotypes in the way gender has been represented in modern Greek drama for young audiences over time. The conclusions we have reached demonstrate that some progress has been made in the way gender is represented in recent dramatic production, since there are plays in which the girl is the “acting subject” or has positive characteristics that traditionally identify with the male gender. Unfortunately, however, these cases are the exception. In the vast majority of plays under examination, stereotypical representations of man and woman, boy and girl dominate and reproduce sexist norms and patriarchal notions.
(EN)
Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
