Η πανδημία έφερε με ένταση στο προσκήνιο προϋπάρχουσες βαθιές και αλληλένδετες έμφυλες ανισότητες, συνυφασμένες με διασταυρούμενα συστήματα καταπίεσης και τρωτότητας. Σε αυτές τις συνθήκες, η έμφυλη βία επηρέασε δυσανάλογα αυτές/-ούς που ήταν ήδη πιο πιθανό να τη βιώσουν, καταγράφοντας αύξηση στα ποσοστά των αναφορών παγκοσμίως. Στη Λατινική Αμερική, όπου παρατηρούνται διαχρονικά μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών, τα φεμινιστικά κινήματα, οριζόντιες συλλογικότητες και ομάδες κοινωνικών δικαιωμάτων διάνοιξαν νέους τρόπους έκφρασης, ώστε να ανταποκριθούν στις έμφυλες, φυλετικές, ταξικές και άλλες πιέσεις που σημειώνονται στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Έξω από θεσμικά πλαίσια, σφυρηλατήθηκαν μορφές συλλογικής φεμινιστικής απόκρισης, αλληλεγγύης και αντίστασης μέσα από την επινόηση και τη συγκρότηση εναλλακτικών πρακτικών, δομών και υπηρεσιών για επιζώσες έμφυλης βίας. Αυτά τα εγχειρήματα συγκροτούν ένα «εμείς» που μετατοπίζεται από το (δια)τοπικό στο διεθνικό, ενεργοποιώντας νέες δυνατότητες συλλογικής φεμινιστικής άρθρωσης απέναντι στη βία, τη φτώχεια και τον αποκλεισμό.
(EL)
The pandemic outbreak has brought to the forefront pre-existing rooted and interconnected gender inequalities, intersected with systems of oppression and vulnerability. Under these circumstances, gender-based violence disproportionately affected those who were already most likely to experience such incidents, and related reports rates were increased worldwide. In Latin America, where some of the highest rates of gender-based violence and femicides have been reported over the years, feminist movements, grass root collectives and social rights’ groups have opened up new ways of expression to address gender, racial, class and other social tensions that are identified at the social policy field. Beyond institutional frameworks, forms of collective feminist response, solidarity and resistance were forged through the invention and development of alternative practices, structures and services for survivors of gender-based violence. These ventures form a strong “we” that shifts from the (inter)local to the transnational level, and reveal new possibilities of collective feminist articulation against violence, poverty and exclusion.
(EN)
Hellenic Association of Social Policy
