Η βασική υπόθεση που διατυπώνεται στο κείμενο αυτό είναι ότι ένα από τα κύρια θύματα της πρόσφατης διεθνούς οικονομικής κρίσης είναι η ίδια η διαδικασία της μάθησης και της γνώσης. Το γεγονός ότι χαρακτηριστικό της παρούσας κρίσης είναι η ριζική αβεβαιότητα δημιουργεί μια οξεία αντίφαση. Από τη μια, οι αγορές απαιτούν από την εκπαίδευση να γίνει πιο «λειτουργική». Από την άλλη, οι ίδιες οι αγορές διαψεύδουν κάθε έννοια λειτουργικότητας. Το αποτέλεσμα είναι να αμφισβητούνται εκ των πραγμάτων θεμελιώδεις νοητικές δραστηριότητες, όπως η εύρεση σχέσης ανάμεσα σε αίτια και αιτιατά ή η μετάβαση από το μερικό στο καθολικό. Πάνω απ’ όλα, όμως, αμφισβητείται ο ρόλος του διδάσκοντος ως πραγματικού μεταδότη της γνώσης. Οι συνέπειες απ’ αυτόν τον παραγκωνισμό εξετάζονται στο τελευταίο μέρος του κειμένου.
(EL)
The basic hypothesis of this work is that one of the main victims of the recent economic crisis is the very process of learning and of knowledge. A characteristic of the present crisis is radical uncertainty, and that creates an acute contradiction. On the one hand, the markets demand that education becomes more «functional», more function-oriented. On the other hand, the same markets annul all conceptions of being functional. As a result, basic mental activities are put into question, activities such as finding a relationship between cause and effect, or moving from the part to the whole. Above all, what is disputed is the role of the teacher as a real transmitter of knowledge. Pushing the teacher aside has dire consequences which are examined in the last part of the work.
(EN)
