Η παρούσα εργασία, ασχολείται με το ζήτημα της κλινικής εικόνας των ασθενών επιληψίας και τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην εκδήλωση των επιληπτικών κρίσεων. Ειδικότερα, ως προς τη δομή διαιρείτε σε πέντε κεφάλαια καθένα από τα οποία πραγματεύεται μια πτυχή της διαταραχής.Από τη διερεύνηση της βιβλιογραφίας προκύπτει το συμπέρασμα ότι η επιληψία ταλαιπωρεί ένα σημαντικό τμήμα ανθρώπων ανεξαρτήτως ηλικίας και γεωγραφικής προέλευσης. Ακόμα, διακρίνονται διάφορα είδη επιληπτικών κρίσεων ανάλογα με την κλινική εικόνα των ασθενών, τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται αλλά και τις αιτίες που οδήγησαν στην εκδήλωση των επιληπτικών κρίσεων. Έχουν εντοπιστεί πολλά γονίδια τα οποία θεωρούνται υπεύθυνα εστιάζοντας κυρίως σε γονίδια που κωδικεύουν ιοντικούς διαύλους. Βέβαια, οι επιληπτικές κρίσεις δεν σχετίζονται μόνο με τη γενετική προδιάθεση αλλά και με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Επιπρόσθετα, όσον αφορά το νευροανατομικό υπόστρωμα της διαταραχής, η δομή του ιπποκάμπου διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο αλλά εξαιτίας της συνδεσιμότητας των περιοχών εμπλέκονται και άλλες δομές στην εμφάνιση των κρίσεων. Όσον αφορά τις νευροδιαβιβαστικικές συσχετίσεις φαίνεται ότι μεταλλάξεις στον υποδοχέα GABA εμπλέκονται σημαντικά στην εμφάνιση της διαταραχής. Τέλος, όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή χορηγούνται συχνά βενζοδιαζεπίνες,, οι οποίες δρουν ενισχύοντας τη GABAεργική δράση. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα αντιεπιληπτικά φάρμακα τα οποία είναι αποτελεσματικά στους ασθενείς με σκοπό τη βελτίωση της καθημερινότητας τους.
(EL)
