Η σχιζοφρένεια ως γνωστό σχετίζεται με προβλήματα στις νοητικές διαδικασίες. Η μνήμη
αποτελεί μια από τις γνωστικές λειτουργίες που περισσότερο από άλλες εμφανίζουν
έκπτωση. Γενικότερη δυσλειτουργία εντοπίζεται στην εργαζόμενη μνήμη, τη γνωστική
λειτουργία που αναφέρεται σε ένα σύστημα το οποίο εμπλέκεται στην βραχύχρονη
διατήρηση και επεξεργασία των πληροφοριών, με στόχο τη διεκπεραίωση πολύπλοκων
έργων.
Στην παρούσα εργασία γίνεται βιβλιογραφική ανασκόπηση προς διερεύνηση του
βιολογικού υποστρώματος της εργαζόμενης μνήμης και των δυσλειτουργιών της στη
σχιζοφρένεια, καθώς και της δυνατότητας χρήσης των παραπάνω ελλειμμάτων ως πρώιμες
διαγνωστικά μέσα.
Οι περιοχές που παρουσιάζουν δυσλειτουργία κατά τις δοκιμασίες μνήμης εργασίας στη
σχιζοφρένεια είναι κυρίως ο προμετωπιαίος φλοιός και πολύ πιο συγκεκριμένα ο
πλαγιοραχιαίος προμετωπιαίος φλοιός, όπου είναι δυνατόν να υπάρχει είτε
υποδραστηριότητα είτε υπερδραστηριότητα. Έχει παρατηρηθεί επίσης, ελαττωμένη
επικοινωνία μεταξύ προμετωπιαίου φλοιού και παρεγκεφαλίδας καθώς και μειωμένη
σύνδεση θάλαμο-φλοιϊκών κυκλωμάτων σε έργα μνήμης εργασίας.
Η έκπτωση στη χωρική μνήμη εργασίας απαντάται πολύ συχνά στη σχιζοφρένεια.
Ελλειμματική λειτουργία όμως έχει παρατηρηθεί και στον οπτικό και λεκτικό-φωνολογικό
ρυθμιστή. Ο κεντρικός επεξεργαστής της εργαζόμενης μνήμης παρουσιάζει δυσλειτουργία
στα πλαίσια της αργής επεξεργασίας και κωδικοποίησης των δεδομένων και όχι της
ανικανότητας διατήρησης των πληροφοριών για επαρκή χρόνο.
Η ταυτοποίηση προδρομικών ενδοφαινοτυπικών δεικτών είναι μεγίστης σπουδαιότητας
στην ψυχιατρική έρευνα προκειμένου να καταστεί δυνατό να εντοπίζονται τα άτομα με
αυξημένο κίνδυνο για σχιζοφρένεια πριν την εκδήλωση του πρώτου ψυχωτικού επεισοδίου
και να είναι δυνατές οι εφαρμογές κατάλληλων προληπτικών στρατηγικών έτσι ώστε να
περιορίζεται η σοβαρότητα της ασθένειας.
(EL)
