Το Πρώτο νεκροταφείο της πρωτεύουσας του νεοελληνικού κράτους εξετάζεται ως κοινωνικός θεσμός μέσα από τη μελέτη της οργάνωσης, της διοίκησης και των λειτουργιών του χώρου από το 1834 μέχρι το 2013. Εξετάζεται η πορεία των δημοτικών έργων που πραγματοποιούνται στο νεκροταφείο και που διαμορφώνουν τη συνολική εικόνα του σε συνάρτηση με τις θεσμικές προϋποθέσεις, τις πραγματικές ανάγκες του χώρου και τα εκάστοτε ιδεολογικά διακυβεύματα. Στη μελέτη περιλαμβάνονται η ιστορική εξέλιξη και τα βασικά χαρακτηριστικά των δύο αλλόθρησκων και αυτόνομων διοικητικά τμημάτων του Πρώτου νεκροταφείου, του εβραϊκού και του προτεσταντικού. Κύριος στόχος της μελέτης είναι η ανάδειξη της αντικειμενικής υπόστασης του νεκροταφείου μέσα από την αποσαφήνιση των ιστορικών οραμάτων που εμπνέει και που οφείλονται για τις ιδεολογικές καταχρήσεις του χώρου, ενώ προτείνεται μία εναλλακτική ανάγνωση της ιστορίας του.