Τις τελευταίες δεκαετίες μια νέα μορφή περιβαλλοντικής ρύπανσης έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Η μορφή αυτή ρύπανσης οφείλεται στην υπέρμετρη χρήση των ανθρωπογενών τεχνητών πηγών φωτισμού, μεταβάλλοντας τα φυσιολογικά επίπεδα φωτεινότητας του νυχτερινού περιβάλλοντος. Το φαινόμενο αυτό, η φωτορύπανση, λαμβάνει προβληματικές και ανησυχητικές διαστάσεις κυρίως σε περιοχές έντονης ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως είναι μεγάλα αστικά κέντρα και βιομηχανικές περιοχές, ωστόσο, ακόμα και περιφερειακές αγροτικές περιοχές δέχονται τις επιπτώσεις του φαινομένου αυτού.Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτελεί η μελέτη και ανάλυση του φαινομένου της φωτορύπανσης στο σύνολο του Ελλαδικού χώρου κατά το χρονικό διάστημα 1992 – 2013. Οι επιμέρους στόχοι που τέθηκαν αφορούν τη διαχρονική ανίχνευση των μεταβολών που σημειώνονται στα χωροχρονικά πρότυπα των νυχτερινών εκπομπών φωτισμού (ΝΕΦ), την ποσοτικοποίηση αυτών καθώς και την προσπάθεια κατανόησης των αιτιογενών παραγόντων που οδήγησαν στις μεταβολές αυτές, και τέλος την μοντελοποίηση και χαρτογράφηση δύο κύριων εκφάνσεων της φωτορύπανσης, την άμεση και έμμεση φωτορύπανση.Για τις ανάγκες της εργασίας αναπτύχθηκε ένα ολοκληρωμένο ΣΓΠ στο οποίο δημιουργήθηκε μια ειδικά σχεδιασμένη γεωγραφική βάση δεδομένων στην οποία οργανώθηκαν τα δεδομένα. Τον κύριο πυρήνα της γεωβάσης αποτελούν τα δορυφορικά δεδομένα νυχτερινού φωτισμού των δορυφόρων DMSP – OLS, καθώς και το Ψηφιακό Μοντέλο Εδάφους της περιοχής μελέτης.Από την ανάλυση των διαχρονικών μεταβολών στα χωρικά πρότυπα των ΝΕΦ της χρονοσειράς δεδομένων βρέθηκε ότι κατά τα τελευταία 22 χρόνια αφενός σημειώθηκε μια σημαντική αύξηση στις τεχνητές πηγές φωτισμού, αφετέρου υπάρχουν ενδείξεις πτωτικής τάσης εντός των κύριων αστικών κέντρων όπως το πολεοδομικό συγκρότημα Αθηνών, γεγονός το οποίο συνδέεται τόσο με τον περιορισμό χρήσης του δημόσιου και δημοτικού ηλεκτροφωτισμού εξαιτίας της βαρύνουσας οικονομικής κατάστασης των τελευταίων ετών αλλά και με την εφαρμογή δράσεων και συστημάτων διαχείρισης της ενέργειας. Οι νομοί οι οποίοι σημείωσαν ραγδαίες αυξητικές τάσεις στην χωρική έκταση των προτύπων φωτισμού αποτελούν ο νομός Αττικής με 35.24%, ο νομός Ζακύνθου με 28.29%, οι νομοί Θεσσαλονίκης, Πιερίας, Καβάλας και Ημαθίας με 21.4%, 21.04%, 19.69% και 19.15% αντίστοιχα.Τέλος η μοντελοποίηση και η χαρτογράφηση του φαινομένου της φωτορύπανσης ανέδειξε τις σημαντικές διαστάσεις που λαμβάνει το φαινόμενο αυτό ακόμα και εκατοντάδες χιλιόμετρα από τα αστικά κέντρα. Οι νομοί της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, καθώς και ο νομός Αττικής έχουν «εγκλωβιστεί» σε ένα τεράστιο φωτεινό πέπλο επηρεάζοντας άμεσα τόσο τις νυχτερινές δραστηριότητες, αλλά και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων αλλά και όλων των ζωικών και φυτικών οργανισμών. Στο νομό Αττικής, υπολογίστηκε ότι σε απόσταση 13.70 km από το κέντρο της πόλης η φωτεινότητα του νυχτερινού υποβάθρου είναι έως και 5858% υψηλότερη από την φυσική φωτεινότητα ενώ η ζώνη επιρροής του οχληρού φωτός προσεγγίζει τα 422km.
.jpg){kind=logo}
