Διερεύνηση της επίδρασης της συχνότητας των γευμάτων στις συγκεντρώσεις των ινκρετινών σε δείγμα γυναικών με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
Μάινας, Νικόλαος Ε.
ΕισαγωγήΤο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (ΣΠΩ- Polycystic ovary syndrome-PCOS) είναι μία από τις πιο συχνά εμφανιζόμενες ενδοκρινικές διαταραχές σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η αιτία του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών εμφανίζεται ως γονιδιακή προδιάθεση, που χειροτερεύει με την πάροδο των ετών διότι υπεισέρχονται οι περιβαλλοντολογικοί παράγοντες όπως η αύξηση του βάρους και η παχυσαρκία. Οι γυναίκες με ΣΠΩ παρουσιάζουν υπερανδρογοναιμία, παχυσαρκία, διαταραγμένο μεταβολισμό της γλυκόζης και υπερινσουλιναιμία, με αποτέλεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Η διαταραχή στην ρύθμιση της γλυκόζης εμπλέκεται στην παθογένεια του συνδρόμου, επομένως η ρύθμιση του μεταβολισμού των υδατανθράκων αποτελεί βασικό θεραπευτικό στόχο. Η άσκηση και η δίαιτα φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο. Η συχνότητα των γευμάτων έχει συσχετιστεί με τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης καθώς επίσης και προηγούμενα δεδομένα από την ομάδα μας έδειξαν ότι τα έξι γεύματα έναντι των τριών βελτιώνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη σε γυναίκες με ΣΠΩ. Με δεδομένη την δράση των ινκρετινών στα επίπεδα ινσουλίνης παραμένει προς διερεύνηση η συσχέτιση των επιπέδων τους με την συχνότητα των γευμάτων. Σκοπός Με δεδομένη την έλλειψη βιβλιογραφίας αναφορικά με τη επίδραση της συχνότητας γευμάτων στις συγκεντρώσεις ινκρετινών σε γυναίκες με ΣΠΩ, σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει για πρώτη φορά αν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη συχνότητα γευμάτων και τις συγκεντρώσεις ινκρετινών σε γυναίκες με ΣΠΩ, χωρίς ταυτόχρονη απώλεια βάρους.Μεθοδολογία Για την εκπόνηση αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής χρησιμοποιήθηκε δείγμα 17 γυναικών με ΣΠΩ που συμμετείχαν σε μία διασταυρούμενη κλινική δοκιμή και παρακολουθήθηκαν στο Εξωτερικό Ιατρείο της Β’ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ‘‘Αττικόν’’. Κατά την εισαγωγή τους στη μελέτη υποβλήθηκαν σε δίωρη δοκιμασία από του στόματος ανοχής γλυκόζης. Παράλληλα έγινε λήψη ατομικού ιστορικού και ανθρωπομετρικών παραμέτρων και αξιολόγηση διαιτητικών συνηθειών και σωματικής δραστηριότητας. Στη συνέχεια, τυχαιοποιήθηκαν για ένα διάστημα διάρκειας τριών μηνών σε μία από τις δύο ισοθερμιδικές δίαιτες της παρέμβασης, με στόχο τη διατήρηση σωματικού βάρους. Οι δύο δίαιτες (%Υδατανθράκων: Πρωτεϊνών: Λίπους = 40:25:35) διέφεραν μόνο στον αριθμό των γευμάτων. Η πρώτη δίαιτα παρείχε τρία γεύματα την ημέρα, ενώ η δεύτερη έξι μικρότερα γεύματα την ημέρα. Εν συνεχεία, στο τέλος του πρώτου τριμήνου, επαναλήφθηκε η δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη και ακολούθησε η χορήγηση της δεύτερης δίαιτας. Μετά από τρεις μήνες ακολουθούσε η τελευταία δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη και το τέλος της κλινικής δοκιμής (συνολική διάρκεια 6 μήνες).ΑποτελέσματαΟ βαθμός προσκόλλησης των συμμετεχόντων στις δύο δίαιτες του ερευνητικού πρωτοκόλλου κρίθηκε ικανοποιητικός, καθώς παρατηρήθηκαν πολύ μικρές αποκλίσεις από τη διαιτητική εντολή που δόθηκε στις συμμετέχουσες στην αρχή της κάθε παρέμβασης αντίστοιχα. Επιπλέον, ο δείκτης μάζας σώματος και το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας των συμμετεχόντων δεν μεταβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της μελέτης. Δεν βρέθηκε καμία στατιστική διαφορά ανάμεσα στις δύο παρεμβάσεις στις συγκεντρώσεις των ιντεκρινών GIP & GLP-1, στις συγκεντρώσεις γλυκόζης και ινσουλίνης κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας ανοχής στη γλυκόζη αλλά ούτε και στο αίσθημα της πείνας. Ωστόσο εντός των ομάδων παρατηρήθηκε μία αύξηση στις συγκεντρώσεις νηστείας του GLP-1 στο τέλος της παρέμβασης με τα τρία γεύματα (p<0.05)Συζήτηση- συμπεράσματαΣύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης, δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες τριών και έξι ημερησίων γευμάτων και στις συγκεντρώσεις GIP & GLP-1, γλυκόζης ή ινσουλίνης. Ωστόσο επειδή το οι ασθενείς που αξιολογήθηκαν ήταν μόλις 17, χρειάζεται να γίνουν και άλλες τυχαιοποιημένες μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό γυναικών με ΣΠΩ ώστε να αναδειχθεί η όποια σχέση της συχνότητας των γευμάτων με τις συγκεντρώσεις GIP & GLP-1.
.jpg){kind=logo}
