Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι ο προσδιορισμός των μεταβολών της οστικής αλκαλικής φωσφατάσης (BSAP) σε νέους, υγιείς και εξοικειωμένους σε ασκήσεις αντιστάσεων άνδρες, ύστερα από την προπόνηση στους εκ τείνοντες μύες των κάτω άκρων, με μέγιστη ταχύτητα κίνησης (Vmax) και στο 70% της Vmax με φορτίο 10 μέγιστων επαναλήψεων (RM) κατά την εκτέλεση σύγκεντρης συστολής.Μεθοδολογία: Έντεκα άνδρες υγιείς ηλικίας 22,5±3,3 χρονών, σωματικά δραστήριοι υποβλήθηκαν σε ένα πρωτόκολλο ασκήσεων με αντιστάσεις. Πιο συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες ακολούθησαν ένα πρωτόκολλο που αποτελούνταν από 4 σετ καθίσματα και 4 σετ πιέσεις πρέσας με τα πόδια, με φορτίο αυτό των 10 μέγιστων επαναλήψεων το κάθε σετ και με 3΄ διάλειμμα μεταξύ των σετ. Το πρώτο πρωτόκολλο περιλάμβανε την εκτέλεση 8 επαναλήψεων ανά σετ με μέγιστη ταχύτητα κίνησης (Vmax), ενώ το δεύτερο εμπεριείχε τις ίδιες ασκήσεις και σετ στο 70% της μέγιστης δύναμης κίνησης (70%Vmax). Για την μέτρηση των συγκεντρώσεων της αλκαλικής φωσφατάσης χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος ELISA. Για τη στατιστική ανάλυση των τιμών της αλκαλικής φωσφατάσης έγινε η χρήση της μεθόδου ANOVA (Tukey, Friedman).Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε στατιστική σημαντική αύξηση (p<0,05) της αλκαλικής φωσφατάσης 40΄ μετά την άσκηση στο πρωτόκολλο με το 70% της μέγιστης κίνησης (70%Vmax), όπου η διαφορά έφτασε πάνω από 180%. Ενώ, δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην συγκέντρωση της αλκαλικής φωσφατάσης στο Vmax της προσπάθειας. Τέλος, η επί % αλλαγή της αλκαλικής φωσφατάσης και στα δύο πρωτόκολλα φάνηκε να είχε στατιστική διαφορά μόνο στο 70% Vmax.Συμπεράσματα: Η προπόνηση με αντιστάσεις με μέτρια ταχύτητα κίνησης φαίνεται να προκαλεί αύξηση στη συγκέντρωση της αλκαλικής φωσφατάσης μετά από 40' από τη λήξη της άσκησης, ωστόσο μελέτες με μεγαλύτερο δείγμα δοκιμαζομένων και διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης αναμένεται να αποσαφηνίσουν το ρόλο της αλκαλικής φωσφατάσης στη φυσιολογία της άσκησης.
Harokopio University
