Συγκριτική αξιολόγηση in vitro βιοδραστικοτήτων εκχυλισμάτων ρίγανης, θυμαριού και σιδερίτη
(EL)
Πετρίδου, Ευθυμία Δέσποινα
Ζάρα, Αικατερίνη
aegean
Τα τελευταία χρόνια οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής και η δύσκολη καθημερινότητα έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων με αποτέλεσμα την αυξανόμενη εμφάνιση πολλών ασθενειών. Από την αρχαιότητα, τα βότανα έχουν χρησιμοποιηθεί για τις ευεργετικές τους ιδιότητες. Έρευνες έχουν δείξει πως είναι πλούσια σε φαινολικές και φλαβονοειδείς ενώσεις οι οποίες θεωρούνται σημαντικές λόγω της αντιοξειδωτικής, αντιμυκητιασικής, αντιφλεγμονώδης και αντικαρκινογόνου δράσης τους. Ως εκ τούτου, τα βότανα και τα μπαχαρικά αντιπροσωπεύουν μία πιθανή σημαντική διατροφική πηγή των προαναφερθεισών προστατευτικών ιδιοτήτων. Στη συγκεκριμένη διατριβή μελετήθηκαν ορισμένα είδη ρίγανης, θυμαριού και σιδερίτη τα οποία εντοπίζονται στην περιοχή της Λήμνου (Origanum vulgare hirtum, ρίγανη εμπορίου, Thymus vulgaris, Coridothymus capitatus, Sideritis perfoliata athoa, τσάι του βουνού εμπορίου).
Πιο συγκεκριμένα έγιναν αναλύσεις στα υδατικά τους εκχυλίσματα και προσδιορίστηκαν οι περιεκτικότητες τους σε ολικά φαινολικά και φλαβονοειδή. Για τον προσδιορισμό των ολικών φαινολικών χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος Folin-Ciocalteau, μια φασματοφωτομετρική διαδικασία που βασίζεται σε μια χημική αναγωγή του ομόλογου αντιδραστηρίου.
Για τα ολικά φλαβονοειδή ακολουθήθηκε φασματοφωτομετρική μέθοδος όπου η ένταση της απορρόφησης είναι ανάλογη της συγκέντρωσης των φλαβονοειδών ενώσεων. Η εκτίμηση της αντιοξειδωτικής ικανότητας των εκχυλισμάτων έγινε μέσω των δοκιμασιών ABTS, DPPH, CUPRAC και FRAP. H εκτίμηση της αντιθρομβωτικής ικανότητας των εκχυλισμάτων έγινε μέσω αναστολής της in vitro οξείδωσης πλάσματος αίματος από ιόντα Cu2+. Στα δείγματα της ρίγανης και του θυμαριού, βάσει βιβλιογραφίας, εντοπίζονται σε αξιοσημείωτο ποσοστό οι φαινολικές ενώσεις καρβακρόλη και θυμόλη. Αυτό αποτέλεσε κίνητρο για την μελέτη των δειγμάτων σε υγρή χρωματογραφία υψηλής πίεσης (HPLC).
Από την εξής μελέτη προέκυψε το συμπέρασμα ότι το υδατικό εκχύλισμα του Origanum vulgare hirtum είχε την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ολικά φαινολικά και φλαβονοειδή καθώς και την υψηλότερη αντιοξειδωτική και αντιαθηρογόνο δράση σε σχέση με τα άλλα βότανα. Τέλος, όσο αφορά την HPLC, οι ενώσεις καρβακρόλη και θυμόλη δεν ανιχνεύθηκαν διότι η εκχύλιση δεν είχε γίνει με τον κατάλληλο διαλύτη για αυτή τη μέθοδο.
