Ο Μίλτος Κουντουράς αποτέλεσε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες παιδαγωγούς που έδρασαν στην περίοδο του Μεσοπολέμου. Το όνομά του συνδέθηκε με την εκπαιδευτική πολιτική που ακολούθησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατά την τελευταία τετραετία της πρωθυπουργίας του (1928-1932) και συγκεκριμένα, με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1929, υπό την υπουργία του Γεωργίου Παπανδρέου. Ως στενός συνεργάτης του τελευταίου και μέλος του Εκπαιδευτικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, συνέταξε νόμους με σκοπό την αναγέννηση της παιδείας, η οποία για να καταστεί εφικτή έπρεπε να πηγάζει από την εμπειρία. Η εκπαίδευση έπρεπε να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να χτίσει ένα μέλλον το οποίο θα στηρίζεται στις ρίζες της ελληνικής κοινωνίας χωρίς να ριζώνει σε εποχές παρωχημένες, να βασίζεται στη γλώσσα που αποτελεί την ίδια την εμπειρία, δηλαδή τη δημοτική. «Το πρόβλημα […] δεν είναι μονάχα το αν θα μπει και πώς θα μπει ο δημοτικισμός στην όλη Παιδεία μας […] αλλά το αν θα βγει και πως θα βγει η καθαρεύουσα και ο καθαρευουσιανισμός, όσο μπορεί πιο γρήγορα, από το Σχολειό κι από τη ζωή μας» (Κουντουράς, 1933). Η καθαρεύουσα ήταν ο τύπος της γλώσσας που πρόσφερε «μια ψεύτικη και απατηλή εικόνα ζωής» σε αντίθεση με τη δημοτική που οδηγούσε «μιαν αγνή ψυχή να ιδεί, να συλλάβει και να νιώσει βαθιά μια επίσης αγνή και αληθινή πραγματικότητα» (ο.π.). Η αντίληψη, λοιπόν, του Μ. Κουντουρά ότι η βιωμένη εμπειρία αντανακλάται μέσω της γλώσσας που γίνεται εύκολα αντιληπτή και δεν παγιδεύει την παιδική ψυχή και την παιδαγωγική επιστήμη αντανακλάται στις εισηγήσεις του για τη δημοτική γλώσσα και την εγκαθίδρυσή της στο σύγχρονο σχολείο.
(EL)
Miltos Kountouras constituted one of the most important Greek educators who acted in the interwar period. His name was associated with the educational policy followed by Eleftherios Venizelos during the last four years of governing the country (1928-1932) and specifically with the educational reform of 1929, under the ministry of George Papandreou. As a close associate of the latter, and a member of the Educational Advisory Council, he drafted laws with the intention of the rebirth of education, which, in order to be feasible had to originate from experience. Education had to leave behind the past and build a future that would be based on the roots of the Greek society, without being rooted in outdated times, based on the language that is the experience itself, that is the vernacular. “The problem […] is not only whether vernacular will enter and how it will enter our entire Education […] but whether the purist Greek will come out, as soon as possible, from the School and from our lives” (Kountouras, 1933). The purist Greek was the type of language which offered “a false and deceptive image of life” in contrast to the vernacular which led “a pure soul to see, to conceive and to feel deeply, an also pure and true reality” (Kountouras, 1933). So, the perception of M. Kountouras that the experienced experience is reflected through the language that is easily understood and does not trap the child’s soul and pedagogical science, is reflected in his suggestions for the vernacular language and its establishment in the modern school.
(EN)
Εργαστήριο Ιστορίας της Παιδείας και της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
