Ένας κακοήθης όγκος στο μαστό είναι μια ασθένεια απειλητική για τη ζωή και πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά και να εξεταστεί εργαστηριακά ώστε να ληφθεί μια οριστική διάγνωση. Οι ενδείξεις του καρκίνου του μαστού μπορεί να περιλαμβάνουν μια μάζα στο μαστό, αλλαγή στο σχήμα του στήθους, πτυχώσεις του δέρματος, έκκριση υγρού από τη θηλή ή παρουσία κόκκινου φολιδωτού δέρματος στο μαστό. Το λεμφοίδημα είναι μια δυνητική παρενέργεια της χειρουργικής επέμβασης του καρκίνου του μαστού και της ακτινοθεραπείας, που μπορεί να εμφανιστεί σε μερικές γυναίκες κατά τη διάρκεια των μηνών της θεραπείας ή ακόμη και χρόνια μετά τη λήξη της. Η λέμφος είναι ένα λεπτό, καθαρό υγρό που κυκλοφορεί σε όλο το σώμα για να απομακρύνει τα απόβλητα, τα βακτήρια και άλλες ουσίες από τους ιστούς. Το οίδημα είναι η συσσώρευση της περίσσειας της λέμφου. Το λεμφοίδημα εμφανίζεται όταν συλλέγεται πάρα πολύ λέμφος σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος. Όταν το λεμφοίδημα αναπτύσσεται σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο του μαστού, εμφανίζεται συνήθως στο χέρι και στην παλάμη, αλλά μερικές φορές επηρεάζει το μαστό, τη μασχάλη, το στήθος, τον κορμό και/ή την πλάτη. Υπάρχουν πολλές μελέτες που διερευνούν τις επιδράσεις της άσκησης και της φυσιοθεραπείας σε ασθενείς με λεμφοίδημα ή με τον κίνδυνο ανάπτυξης λεμφοιδήματος σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού. Σε αυτές τις μελέτες, οι ασκήσεις δεν αύξησαν το πρήξιμο σε ασθενείς με προϋπάρχον λεμφοίδημα και μείωσαν το οίδημα σε ορισμένους ασθενείς. Επιπλέον, η εκπαίδευση και οι άλλες μορφές άσκησης δεν συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λεμφοιδήματος σε ασθενείς που είχαν προηγουμένως λάβει θεραπεία σχετιζόμενη με τον καρκίνο του μαστού.
