Ο καρκίνος είναι μια εντασιογονός νόσος με μακροχρόνια έκβαση και πορεία, όπως
τις παρενέργειες από τη θεραπεία, την πιθανή εξέλιξη της νόσου, τη
δυσλειτουργία οργάνων ή μελών του σώματος, τις επιπτώσεις στην κοινωνική και
επαγγελματική του λειτουργικότητα και τις διαπροσωπικές του σχέσεις. Ορισμένοι
ασθενείς ή και το οικογενειακό τους περιβάλλον θα εμφανίσουν πλήρη ή υποκλινική
μορφή μετατραυματικού στρες εφόσον αντιμετωπίσουν την νόσο και την θεραπεία της
με έντονο φόβο και ανικανότητα. Σηµαντικός παράγοντας ανάπτυξης ΔΜΤΣ είναι το
ψυχολογικό προφίλ του ασθενούς με βάση το οποίο αντιδρά, προσαρμόζεται και
αντιμετωπίζει τη νόσο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι με καρκίνο επιβιώνουν χρόνια μετά την διάγνωση -
θεραπεία και εμφανίζουν μετατραυματικό στρες που δεν μεταβάλλεται σημαντικά
με το πέρασμα του χρόνου.
Είναι πλέον αποδεκτό ότι η ποιότητα ζωής για κάθε άρρωστο με καρκίνο πρέπει να
αντιμετωπίζεται με σωστές βάσεις από την αρχή της διάγνωσης της νόσου και μετά
την ολοκλήρωση της θεραπείας γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη μιας μακράς
σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ ιατρού και ασθενούς. Οι περισσότεροι κλινικοί
ιατροί προτείνουν μια πολυπαραγοντική προσέγγιση της νόσου ανάλογα με τις
προσωπικές ανάγκες του κάθε ασθενή (σωματική, κοινωνική και οικονομική
κατάστασης) λαμβάνοντας υπόψη την συννοσηρότητα με άλλες ψυχιατρικές
διαταραχές (κατάθλιψη, κατάχρηση ουσιών και αγχώδεις διαταραχές).
(EL)
