The aim of the present thesis was the study of the influence of the (GT)n polymorphism in the promoter of the heme-oxygenase-1 gene (HO-1) in kidney transplantation. We examined the influence of donor’s and recipient’s genotype in the graft survival and function after kidney transplantation, as well as on clinical outcome in 175 transplantation procedures. We also estimate the frequencies of alleles with varying numbers of (GT)n repeats in 250 healthy Greek individuals. Complete data sets, as far as the clinical details and outcomes are concerned were available for all transplantations and were used for the retrospective statistical analysis. The distribution of the (GT)n alleles showed a bimodal pattern, with one peak located at 23 GT-repeats and the other at 30 GT-repeats. We divided the HO-1 alleles into two subclasses according to their (GT)n repeats number, the S≤27 repeats and L>27 repeats. The three populations (control, recipients, donors) were in Hardy-Weinberg Equilibrium. Neither the donor’s nor the recipient’s polymorphism influenced the graft survival. There was no evidence of a gene dose effect on graft survival. There has been significant relevance between the genotype of the donor and the outcome of the graft, as far as recipients with normal graft function and recipients with deteriorated graft function are concerned. The recipient’s genotype did not seem to have an impact on the graft function. Nevertheless, the donor’s genotype had a significant relevance with the graft function. Recipients of allografts from S-carriers donors presented significantly lower serum creatinine levels at 24 months after transplantation, compared to recipients of allografts from L-homozygotes donors. Increased HO-1 induction in transplanted kidneys from S-allele donors, may explain the beneficial effect of the (GT)n polymorphism on kidney allograft function. The results of this study are partially in agreement with other research studies. These discrepancies could be related either to the duration of the follow up, which could have played a critical role in determining the outcome of the transplantation. Furthermore, the size of the study population, or the influence of other transplant-related factors could explain such discrepancies, because the kidney transplantation is a multifactorial disorder, the outcome of which is determined from several immunologic and non-immunologic factors.
Σκοπός της διατριβής ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του (GT)n πολυμορφισμού του υποκινητή της αιμοξυγενάσης-1 (HO-1) στη μεταμόσχευση νεφρού. Ειδικότερα, εξετάστηκε η επίδραση του γενοτύπου του δότη και του λήπτη στην επιβίωση και στη λειτουργία του μοσχεύματος, καθώς και στη γενικότερη έκβαση 175 μεταμοσχεύσεων νεφρού. Επιπλέον, προσδιορίστηκαν οι συχνότητες των GT-επαναλήψεων της ΗΟ-1 σε τυχαία επιλεγμένο δείγμα 250 μαρτύρων του ελληνικού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, συλλέχθηκαν δημογραφικά και κλινικά στοιχεία για τα ζεύγη δότη/λήπτη, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στην αναδρομική στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων. Η κατανομή των (GT)n αλληλομόρφων είναι δικόρυφη, με επικρατέστερα τα αλληλόμορφα των 23 και 30 GT-επαναλήψεων. Τα (GT)n αλληλόμορφα διακρίθηκαν σε δύο κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό επαναλήψεων των GT-επαναλήψεων, τα S (≤27) και τα L (>27). Οι μάρτυρες, λήπτες και δότες βρίσκονται σε ισορροπία κατά Hardy-Weinberg. Ο (GT)n πολυμορφισμός του δότη και του λήπτη, αλλά και ο συνολικός αριθμός των S-αλληλομόρφων δότη/λήπτη, δεν έχει σημαντική επίδραση στην απόρριψη του μοσχεύματος. Υπάρχει σημαντική συσχέτιση μεταξύ του γενοτύπου του δότη και της έκβασης, όταν αυτή αφορά λήπτες με «καλή νεφρική λειτουργία» έναντι ληπτών με «έκπτωση νεφρικής λειτουργίας». Ο (GT)n πολυμορφισμός του λήπτη δεν επηρεάζει τη λειτουργία του μοσχεύματος, σε αντίθεση με το γενότυπο του δότη, καθώς λήπτες που έλαβαν μόσχευμα από δότες S-φορείς, παρουσιάζουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα κρεατινίνης 24 μήνες μετά τη μεταμόσχευση, συγκριτικά με αυτούς που έλαβαν μόσχευμα από L-ομοζυγώτες δότες. Η αυξημένη παραγωγή της ΗΟ-1 στα νεφρικά μοσχεύματα δοτών S-φορέων, μπορεί να ερμηνεύσει την ευεργετική επίδραση του (GT)n πολυμορφισμού στη λειτουργία του μοσχεύματος. Τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής για την επίδραση του (GT)n πολυμορφισμού της HO-1 στην έκβαση της μεταμόσχευσης νεφρού, συμφωνούν μερικώς με τα αποτελέσματα της διεθνούς βιβλιογραφίας. Πιθανοί λόγοι ασυμφωνίας μπορεί να είναι η διάρκεια του χρόνου παρακολούθησης των ληπτών, η οποία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην έκβαση της μεταμόσχευσης. Επιπλέον, το μέγεθος του πληθυσμού μελέτης, καθώς και η επίδραση άλλων παραγόντων μπορούν να ερμηνεύσουν τα αντιφατικά αποτελέσματα, καθώς η μεταμόσχευση νεφρού είναι μια πολυπαραγοντική κατάσταση, η έκβαση της οποίας καθορίζεται από ανοσολογικούς και μη παράγοντες.
