Η διατριβή εξετάζει: α) τον εννοιολογικό προσδιορισμό των λέξεων "αποθέτης" και "εναπόθεση", τοποθετώντας τον στο πλαίσιο τελετουργικών, και όχι καθημερινών, απορριμματικών ή αποθηκευτικών, ενεργειών και δράσεων, β) τα κίνητρα, τις συνθήκες και τους τρόπους σχηματισμού των λεγόμενων "επιλεκτικών" εναποθέσεων, που, σχεδόν κατά κανόνα, περικλείονται εντός των αποθετών, γ) τους διάφορους τύπους μινωικών αποθετών (ταφικούς αποθέτες και αποθέτες που σχετίζονται με τη θεμελίωση ή την ανακαίνιση των κτηρίων, καθώς επίσης με μαζικές συμποτικές εκδηλώσεις - αναμνηστικές εορτές και τη συσσώρεση υγρών ή στερεών προσφορών στο εσωτερικό της γης, δ) την πιθανή λειτουργία των αποθετών σε σχέση με τη "χθόνια" λατρεία, τον συσχετισμό τους με τα "ιερά κορυφής", τα σπήλαια, τις "κουλούρες", τα πηγάδια, αλλά και συγκεκριμένα "αινιγματικά" στοιχεία της μινωικής αρχιτεκτονικής, στα οποία η έρευνα αποδίδει τελετουργική - θρησκευτική σημασία και χρήση, όπως οι "δεξαμενές καθαρμών" και τα "δωμάτια με πεσσό".
The thesis deals with: a) the definition of the word "apothetai", as an archaeological term, associated with specific, ritual, depositional processes, which differ from dispose and storage activities, b) the formation processes of the so - called "selective" deposits usually located within the "apothetai", c) the typology of Minoan "apothetai" and d) their possible function and relation with the peak sanctuaries, the caves, the "kouloures" as well as specific features of Minoan architecture like "lustral basins" and "pillar rooms".
