Οι άνθρωποι ανέκαθεν προσπαθούσαν να προβλέψουν με ποικίλους τρόπους το μέλλον και τις επερχόμενες απειλές, προκειμένου να ικανοποιήσουν την έμφυτη ανάγκη για ασφάλεια και βεβαιότητα. Μια έκφανση αυτής της ακατάπαυστης αναζήτησης για το σίγουρο αντανακλάται και στην οικονομική ζωή και συγκεκριμένα αποτυπώνεται και στις προσπάθειες για πρόβλεψη των οικονομικών δυσπραγιών, των επιχειρηματικών αποτυχιών και φυσικά της εταιρικής πτώχευσης. Η πτώχευση αποτελεί ένα φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φύση του οικονομικού συστήματος της εποχής μας. Οι αιτίες, που πιθανόν να οδηγήσουν μια επιχείρηση στη πτώχευση, μπορεί να έχουν μικροοικονομική και μακροοικονομική υφή. Η πλειοψηφία των μεθόδων, που αναπτύχθηκαν σε σχέση με την αντιμετώπιση του προβλήματος της πτώχευσης, έχουν να κάνουν με τη μέτρηση του πιστωτικού κινδύνου, εφόσον οι δύο έννοιες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Η εκτίμηση του πιστωτικού κινδύνου και των βασικών παραμέτρων του, βασίζεται ως ένα σημείο, στη βαθμολόγηση των πιστούχων σύμφωνα με προκαθορισμένα ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια. Ένα σύστημα ή μοντέλο πιστωτικού κινδύνου κατατάσσει (credit rating) ή ταξινομεί (credit scoring) τους πιστούχους σε συγκεκριμένες κατηγορίες βάσει του βαθμού πιστωτικού κινδύνου που τους χαρακτηρίζει. Η Γραμμική Ανάλυση Διαχωρισμού και συγκεκριμένα τα υπόδειγμα Zscore, που αναπτύχθηκε από τον καθηγητή Edward Altman, αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς και διαδεδομένες τεχνικές ανάμεσα στις πολυάριθμες μεθόδους credit scoring.
Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στην εξέταση της διαχωριστικής ικανότητας του υποδείγματος Zscore και κατ’ επέκταση της αποτελεσματικότητας του, βασιζόμενη στην ελληνική πραγματικότητα. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται μια αναλυτική παρουσίαση των βασικότερων κινδύνων που καλείται να διαχειριστεί το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου. Κρίνοντας ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έκταση στην ανάλυση του πιστωτικού κινδύνου, μιας έννοιας άρρηκτα συνδεδεμένης με την εταιρική πτώχευση, ακολουθεί το δεύτερο κεφάλαιο με μια διεξοδική ανάλυση της φύσης του πιστωτικού κινδύνου, των διάφορων τύπων και των οικονομικών αρχών που συνδέονται με αυτόν. Επιπλέον παρουσιάζεται το βασικό ρυθμιστικό πλαίσιο των κανόνων της Βασιλείας. Στο τρίτο κεφάλαιο πραγματοποιείται μια αναλυτική περιγραφή της έννοιας της εταιρικής πτώχευσης και των διαφόρων τεχνικών, που έχουν αναπτυχθεί με σκοπό την πρόβλεψη της. Στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται μια εκτενής αναφορά στο μοντέλο του Altman, έτσι ώστε να κατανοηθεί πλήρως η δομή, η λειτουργία, οι μεταβλητές που χρησιμοποιεί και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων του. Τέλος τίθεται σε εφαρμογή η προσέγγιση του μοντέλου στις ελληνικές εισηγμένες επιχειρήσεις και σχολιάζονται τα αποτελέσματα.
