Ο αγώνας των Ελλήνων για πολιτειακή συγκρότηση από την έναρξη της
Επανάστασης του 1821 μέχρι και το συνταγματικό κίνημα του 1843 είναι το
κεντρικό θέμα αυτής της διπλωματικής εργασίας. Αρχικά εξετάζεται η
διαστρωμάτωση της νεοελληνικής κοινωνίας τις παραμονές της εθνικής
εξέγερσης, έτσι ώστε μέσα από την ανάλυση των κοινωνικών τάξεων και των
ιδιαίτερων συμφερόντων τους να κατανοήσουμε καλύτερα τις αιτίες των
συνταγματικών και πολιτικών συγκρούσεων μέσα και έξω από τις
Εθνοσυνελεύσεις. Στη συνέχεια γίνεται σύντομη αναφορά στην οργανωτική
δράση της Φιλικής εταιρείας και στα ιδιαίτερα ρεύματα στο εσωτερικό της, ενώ
ακολουθεί ανάλυση των γεγονότων, των επιρροών και των συσχετισμών δύναμης, που οδήγησαν σε κάθε μία από τις Εθνοσυνελεύσεις των Ελλήνων με
αντίστοιχη ανάλυση των βασικών συνταγματικών διατάξεων και των βασικών
ψηφισμάτων τους. Η έμφαση δίνεται στην ανάλυση του πολιτικού
περιεχομένου του κάθε συντάγματος και όχι στις νομικοτεχνικές λεπτομέρειες
του. Στο τελικό συμπέρασμα δίνεται μια ερμηνεία της συνταγματικής και
πολιτικής εκτροπής από τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα οράματα της
Επανάστασης στην απόλυτη και στη συνέχεια στη συνταγματική μοναρχία του
νεοσύστατου ελληνικού κράτους
