Επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 στη λογιστική αντιμετώπιση μη παραγώγων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων σύμφωνα με τα Δ.Λ.Π.
Επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 στη λογιστική αντιμετώπιση μη παραγώγων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων σύμφωνα με τα Δ.Λ.Π.
Καρυοφυλλίδου, Γεσθημανή
Νεγκάκης, Χρήστος
Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στη Στρατηγική Διοικητική Λογιστική και Χρηματοοικονομική Διοίκηση για Στελέχη Επιχειρήσεων
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 αποτέλεσε αφορμή για την επανεξέταση των λογιστικών μεθόδων και πρακτικών αποτίμησης των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή των σημαντικότερων στοιχείων του Ενεργητικού των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Οι λογιστικές απαιτήσεις αρχίζουν να αμφισβητούνται λόγω των δυσκολιών εφαρμογής τους αλλά και της αδυναμίας τους να παρέχουν αξιόπιστες και χρήσιμες πληροφορίες μέσω των οικονομικών καταστάσεων. Ιδιαίτερη κριτική δέχθηκε η χρήση της εύλογης αξίας, η οποία χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως αιτία για την εμφάνιση και επιδείνωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Σκοπός λοιπόν της παρούσης εργασίας είναι να παρουσιάσει τα υφιστάμενα πρότυπα σχετικά με τη λογιστική αντιμετώπιση των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Η οπτική γωνία από την οποία εξετάστηκε το θέμα ήταν πώς οι λογιστικές πρακτικές τροποποιήθηκαν, συμπληρώθηκαν, επαναδιατυπώθηκαν ή καταργήθηκαν προκειμένου να εναρμονιστούν με τις απαιτήσεις του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού περιβάλλοντος.
Για την επίτευξη του βασικού σκοπού της, η παρούσα εργασία παρουσιάζει τις αιτίες που συνετέλεσαν τόσο στην τροποποίηση του Δ.Λ.Π. 39 και του Δ.Π.Χ.Π 7 όσο και στη δημιουργία νέων προτύπων (Δ.Π.Χ.Π. 13, Δ.Π.Χ.Π.9). Από την ανάλυση των αιτιών που συνέβαλαν στις αλλαγές των λογιστικών πρακτικών αλλά και τις συνέπειες που επέφεραν, η παρούσα εργασία φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα εργαλείο χρήσιμο για τους χρήστες των οικονομικών καταστάσεων. Μέσα από τη βαθύτερη γνώση των λογιστικών απαιτήσεων και των συνεπειών τους, επιτυγχάνεται η καλύτερη αξιολόγηση των παρεχόμενων πληροφοριών, η αποτελεσματικότερη αξιολόγηση της χρηματοοικονομικής επίδοσης και θέσης των οικονομικών οντοτήτων και ενδεχομένως η πρόληψη εμφάνισης κρίσεων ή η ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών τους.
