Στις μέρες μας εκρηκτική ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης καθώς και το γεγονός ότι σχεδόν το 40 % του παγκόσμιου εμπορίου αποτελούν οι ενδοομιλικές συναλλαγές κάνει επιτακτική την ανάγκη την διαμόρφωση ενός ολοκρηρωμένου νομικού πλαισίου.
Γενικά, το ζήτημα των ενδοομιλικών συναλλαγών είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα διεθνώς, καθώς αφενός προωθεί την κάθετη ανάπτυξη των ομίλων και αφετέρου έχει γίνει πολλές φορές «όχημα» φοροαποφυγής (tax avoidance) αλλά και φοροδιαφυγής (tax evasion).Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), στην προσπάθεια να προωθήσει τη διαφάνεια στις ενδοομιλικές συναλλαγές, έχει εκδώσει κατευθυντήριες οδηγίες (Transfer Pricing Guidelines) που ρυθμίζουν τις ενδοομιλικές συναλλαγές. Κεντρικό άξονα των οδηγιών αυτών αποτελεί η αρχή των ίσων αποστάσεων (Arm’s Length Principle), η οποία ορίζει ότι οι εταιρίες πρέπει να εφαρμόζουν στις ενδοομιλικές τους συναλλαγές ταυτόσημους ή όμοιους όρους με αυτούς που θα εφαρμόζονταν για τις ίδιες ή παρόμοιες συναλλαγές μεταξύ ανεξάρτητων επιχειρήσεων (Bartelsman and Beetsma, 2003). Οι περισσότερες χώρες εφαρμόζουν την εν λόγω αρχή.
Ωστόσο, συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα διαφορές στον τρόπο υπολογισμού των ενδοομιλικών τιμών και στην νομοθεσία που ακολουθεί η κάθε χώρα. Ορισμένες χώρες δε διαθέτουν τη δέουσα εμπειρία στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων ή εφαρμόζουν με διαφορετικό τρόπο την αρχή των ίσων αποστάσεων. Επίσης, ανακύπτουν ζητήματα διπλής φορολόγησης, τα οποία γίνεται προσπάθεια να επιλυθούν με διακρατικές συμφωνίες. Γίνεται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη της εναρμόνισης της σχετικής νομοθεσίας (Feinschreiber, 2004; OECD, 2009)
