Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη μετάβαση των χωρών της ΝΑΕ (Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Κροατία, ΠΓΔΜ, Σλοβενία) από μια συγκεντρωτική οικονομία σε οικονομία της αγοράς. Στο πλαίσιο αυτό, εφαρμόζονται σταθεροποιητικά προγράμματα υπό την εποπτεία Διεθνών Οργανισμών, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται αλλαγή της νομισματικής πολιτικής των χωρών της ΝΑΕ, αναφορικά με τα ξένα νομίσματα και συνεπώς την αγορά συναλλάγματος.
Στην πορεία της εργασίας αναφέρεται το θεωρητικό υπόβαθρο των συναλλαγματικών ισοτιμιών – σταθερές ή κυμαινόμενες- αλλά και ο ρόλος της Κεντρικής Τράπεζας στην τελική επιλογή συναλλαγματικής πολιτικής από τις χώρες της ΝΑΕ. Ανάλογα με το είδος της πολιτικής που ακολουθεί η Κεντρική Τράπεζα της κάθε χώρας, καθορίζεται και η μορφή του ΚΣΙ, στο οποίο βρίσκεται το εγχώριο νόμισμα.
Γίνεται επομένως αντιληπτό πως η επιλογή ΚΣΙ είναι στενά συνδεδεμένα με τη νομισματική πολιτική της κάθε χώρας. Η υιοθέτηση όμως ΚΣΙ αποτελεί ίσως τη δυσκολότερη απόφαση των χωρών της ΝΑΕ, μιας και κανένα συναλλαγματικό καθεστώς δεν είναι a priori ανώτερο από κάποιο άλλο. Για το λόγο αυτό παρατηρούνται και αρκετές αλλαγές στη συναλλαγματική πολιτική ορισμένων χωρών της ΝΑΕ, από την αρχή της μετάβασης έως και το 2012.
