Οι θαλάσσιες ζώνες, οι οποίες είναι για πολλούς μια μόδα της εποχής, αποτελούν σήμερα, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του δικαίου της θάλασσας ή και ακόμα καλύτερα αποτελούν τα ανθρώπινα καθεστώτα επί των θαλασσών. Κάποιες από αυτές είναι χρονικά νεότερες από κάποιες άλλες ενώ όλες διέπονται από ξεχωριστά, αλληλένδετα καθεστώτα. Πιο συγκεκριμένα, η νεοαποκτηθείσα ζώνη του δικαίου της θάλασσας είναι αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α.Ο.Ζ.). Έτσι, όπως κάθε νέο και καινούργιο, το οποίο δημιουργεί συγχύσεις και αμφισβητήσεις έτσι και η ζώνη αυτή αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία τόσο για την επίδρασή της με τις άλλες ζώνες όσο και για τα οφέλη που θα προσποριστούν, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε ελληνικό.
Η παρούσα διπλωματική έχει σκοπό να αναλύσει σε θεωρητικό επίπεδο τόσο τις αρχές που διέπουν την Α.Ο.Ζ όσο και την ύπαρξη ή όχι υδρογονανθράκων στα θαλάσσια ελληνικά ύδατα. Πιο συγκεκριμένα, η εργασία διακρίνεται σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει δύο κεφάλαια, στο πρώτο γίνεται παράλληλη και συγκριτική παρουσίαση του δικαίου της θάλασσας και κάθε ζώνη με την Α.Ο.Ζ ενώ στο δεύτερο παρατίθενται η μέθοδος και ο καθορισμός οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ συγκριτικά με τις άλλες ζώνες σε διεθνές, μεσογειακό και εθνικό επίπεδο. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει το τρίτο κεφάλαιο, το οποίο αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τα χαρακτηριστικά των πετρελαϊκών συστημάτων αλλά και τις γειτονικές χώρες της Ελλάδας που παράγουν και εξάγουν πετρέλαιο. Το δεύτερο μέρος του κεφαλαίου περιλαμβάνει την ανάλυση της Ελληνικής τακτικής στον τομέα των υδρογονανθράκων όσο και μία θεωρητική γεωλογική ανάλυση στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο για την ύπαρξη ή όχι πετρελαίων.
