Συστήματα καινοτομίας: η θέση της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Πιπερόπουλος, Πάνος
Καινοτομία, ανταγωνιστικότητα, Ιρλανδικό μοντέλο ανάπτυξης, διάχυση γνώσεων, ανάπτυξη ευρυζωνικότητας, αποτελούν θεματικές ενότητες μεγαλεπήβολων και πολυδάπανων ερευνητικών προγραμμάτων στο Γ' και Δ' ΚΠΣ και ταυτόχρονα έννοιες που κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης και περιγράφουν τις πολιτικές για αναδιάρθρωση της οικονομίας της Ελλάδας. Εξετάζοντας, όμως, τα στατιστικά στοιχεία της πενταετίας 2000-2005 διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα σημείωσε κατακόρυφη πτώση στους δείκτες καινοτομίας, κατρακυλώντας από την 14η θέση στην Ε.Ε. των 15 στην 23η θέση στην Ε.Ε. των 25 κρατών μελών. Η εργασία στην πρώτη ενότητά της ερευνά την έννοια των "συστημάτων καινοτομίας" η οποία αποτελεί μια νέα προσέγγιση στη μελέτη της καινοτομίας. Παράγοντες όπως οι οργανωτικές δομές, οι θεσμοί και άλλοι φορείς οι οποίοι από κοινού "συναναπτύσσονται και συνεξελίσσονται" δυναμικά σε ευθυγράμμιση με την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη μιας χώρας ή/ και μιας περιοχής χρειάζεται να ληφθούν υπόψη σε κάθε σχετική προσπάθεια μελέτης και έρευνας, της καινοτομίας. Στη δεύτερη ενότητα εξετάζονται οι Ευρωπαϊκές και Εθνικές απογραφές της καινοτομίας και εκεί προβάλλει ανάγλυφη η υστέρηση και οι αδυναμίες της χώρας μας έναντι των υπολοίπων κρατών μελών της Ε.Ε. στους δείκτες της καινοτομίας. Η εργασία καταλήγει με μια σειρά συμπερασμάτων για την ανάπτυξη νέων πολιτικών και στρατηγικών βασισμένων σε ένα ολοκληρωμένο ελληνικό εθνικό σύστημα καινοτομίας που θα λειτουργήσει ως η στρατηγική για την ανάπτυξη της καινοτομίας και συνεπώς της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδος.
