Type 1 diabetes (T1D) is an autoimmune disease, which is characterized by the destruction of islet β cells in the pancreas and the insufficiency of insulin production by these cells, resulting in hyperglycemia. The noteworthy increase in T1D incidence, by the early 21st century, in the developed countries, cannot be solely explained by genetic susceptibility and could be attributed to environmental factors. Undoubtedly, the disease pathogenesis is complicated and not fully understood. Accumulated data indicate that the gut microbiome might be a pivotal modulator in T1D predisposition and pathogenesis. The preclinical phase of T1D is accompanied by a decrease in the diversity of the intestinal microbiota and an increased abundance of Bacteroides species, which offers a window of opportunity for microbiota-targeted interventions aiming to prevent or delay the disease onset. It has been proved that diet largely influences human gut microbiota and regulates metabolic health. The aim of the present work was to summarize the most recent findings of key animal studies and clinical trials that explored the effects of dietary interventions on the regulation of gut microbiome and the management of T1D. In conclusion, the inclusion of functional foods and especially prebiotics, that are more extensively discussed, in the daily dietary pattern forms a realistic approach that could contribute to the preventive and therapeutic control of the disease. Further research is necessary to provide a better understanding of the involved mechanisms, prospecting for secondary and tertiary disease prevention strategies.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτΙ) είναι μια χρόνια αυτοάνοση νόσος που οφείλεται στην καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος, με συνέπεια την έλλειψη ινσουλίνης και τελικό αποτέλεσμα την υπεργλυκαιμία. Η αξιοσημείωτη αύξηση της επίπτωσης του ΣΔτΙ, στο Δυτικό κόσμο, περί τα τέλη του προηγούμενου αιώνα, δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά σε γενετικούς παράγοντες και εγείρει προβληματισμούς σχετικά με τους πιθανούς περιβαλλοντικούς παράγοντες που συνέβαλαν σε αυτή. Αδιαμφισβήτητα, η παθογένεση της νόσου είναι περίπλοκη και δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί. Πλήθος επιστημονικών δεδομένων υποδεικνύει το ρόλο του εντερικού μικροβιώματος ως κρίσιμο ρυθμιστή της προδιάθεσης και παθογένειας του ΣΔτΙ. Η παρατηρούμενη εντερική δυσβίωση, με χαρακτηριστικό γνώρισμα τη μειωμένη ποικιλομορφία και τον αυξημένο λόγο Bacteroides:Firmicutes, κατά τα προκλινικά στάδα της νόσου, παρουσιάζει ένα παράθυρο ευκαιρίας για στοχευμένες στο μικροβίωμα παρεμβάσεις, με στόχο την πρόληψη ή καθυστέρηση της εμφάνισης ΣΔτΙ και των επιπλοκών του. Παράλληλα, η διατροφή αποτελεί καίριο μέσο εξωγενούς επίδρασης στο εντερικό μικροβίωμα και ρύθμισης της μεταβολικής υγείας. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να συνοψίσει τα πιο πρόσφατα ευρήματα από πειραματικές μελέτες σε ζωικά πρότυπα, καθώς και από κλινικές δοκιμές, που διερεύνησαν τα αποτελέσματα διατροφικών παρεμβάσεων στη ρύθμιση του εντερικού μικροβιώματος και τη διαχείριση του ΣΔτΙ. Συμπερασματικά, τα λειτουργικά τρόφιμα και ιδιαιτέρως τα πρεβιοτικά, τα οποία συζητούνται εκτενέστερα, αποτελούν ρεαλιστικές επιλογές ρύθμισης της εντερικής υγείας και διαχείρισης του ΣΔτΙ. Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για την καλύτερη κατανόηση των εμπλεκόμενων μηχανισμών, με τελικό στόχο την διαμόρφωση πρακτικών δευτερογενούς και τριτογενούς πρόληψης του ΣΔτΙ.
80 σ.
Βιβλιογραφία : σ. 67-80
Democritus University of Thrace
