The present M.A. thesis focuses on the anonymous play of the Enlightenment Era under the title The tragedy of Meander, king of Sicily, which is an adaptation of John Barclay’s novel Argenis. Our play adapts the story of the very long novel in a rather creative way. Due to the generic transformation from novel to a theatrical play, as mentioned above, various changes do occur as far as the content, the plot and the
characters are concerned, as it will be presented in the present thesis. The anonymous Greek author may have in fact made the aforementioned changes to Barclay’s original work focusing mainly on plot changes. Probably his goal was to use a linear chronological order and also add dramatic details in the story in order to entertain the
reader/viewer with a simpler and more emotional work, in contrast to Barclay’s more complicated Argenis which was a political allegory.
The story of our Tragedy is about Argentina princess of Sicily and Poliarchus king of France, whο he arrives disguised at the the seashore of Sicily in order to win over the princess’s heart. They share a passionate love at first sight, full of obstacles due to a civil war between Argentina’s father, the king Meander, and his rival Likogenes. The cause of the civil war was Argentina’s beauty that made every man
want to marry her and thus gain the crown of the Kingdom of Sicily. Meander arrives to protect this kingdom with his allies, Archibrotus and Ariobazanes. The allies in exchange ask for Argentina’s hand, but she does not want and she tries to gain time whilst waiting her beloved Poliarchous to arrive. The story will gradually go on keeping the readers/audience in agony because of secrets, conspiracy, abduction
plans, pirates and family feuds. Towards the end of the play the key characters Argentina and Poliachous will feel free to live their love and Meander will regain his kingdom without any threat and choosing as his successor the prince Arhovrotus and surprises us as readers/viewers as we find out that he is in fact his son.
Βιβλιογραφία: σ. 65-67
67 σ.
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία επικεντρώνεται στο ανώνυμο θεατρικό κείμενο του Διαφωτισμού Τραγωδία του Μενεάνδρου, βασιλέως της Σικελίας, το οποίο έχει διασκευάσει το πρότυπό του που είναι η Argenis του John Barclay. Το θεατρικό κείμενο διασκευάζει δημιουργικά το πρότυπό του που είναι ένα ογκώδες μυθιστόρημα. Εξαιτίας, λοιπόν, της αλλαγής του λογοτεχνικού είδους, εμφανίζονται
μια σειρά από μεταβολές ή αναδιαρθρώσεις στο περιεχόμενο, δηλαδή στην υπόθεση, στη πλοκή και στα πρόσωπα, οι οποίες εξετάζονται λεπτομερώς και αποτελούν τον βασικό στόχο αυτής της έρευνας. Ο ανώνυμος Έλληνας διασκευαστής έχει διατηρήσει την υπόθεση του μυθιστορήματος του Barclay με αλλαγή στη πλοκή διότι επιθυμούσε να τοποθετήσει τα γεγονότα σε σωστή χρονολογική σειρά και
συμπληρώνοντας με την ένταση των δραματικών λεπτομερειών με απώτερο σκοπό την ψυχαγωγία των αναγνωστών/ακροατών κι όχι την δημιουργία μιας πολιτικής αλληγορίας, όπως επιθυμούσε ο Barclay με την Argenis.
Η υπόθεση της Τραγωδίας του Μενεάνδρου, βασιλέως της Σικελίας αφορά την Αργεντίνα, πριγκίπισσα της Σικελίας, μαζί με τον Πολύαρχο, βασιλιά της Γαλλίας, που μεταμφιεσμένος καταφθάνει στις όχθες της Σικελίας και κερδίζει την καρδιά της πριγκίπισσας, βιώνουν έναν κεραυνοβόλο έρωτα με πολλά εμπόδια μέσα σε ένα περιβάλλον εμφύλιας πολεμικής απειλής προς το πρόσωπο του βασιλιά και πατέρα
της Αργεντίνας, Μενεάνδρου, από τον εχθρό του, Λυκογένη. Αφορμή της εμφύλιας εξέγερσης είναι η εκθαμβωτική ομορφιά της πριγκίπισσας, που άπαντες επιθυμούσαν να κατακτήσουν μαζί με την διαδοχή του σικελικού βασιλείου. Ο Μενέανδρος καταφέρνει να υπερασπιστεί το βασίλειό του με τη βοήθεια των συμμάχων του,
Αρχόβροτου και Αριοβαζάνη. Οι σύμμαχοι ως αντάλλαγμα ζητούν το χέρι της Αργεντίνας, η οποία με προφάσεις προσπαθεί να καθυστερήσει τις συγκυρίες, ώστε να γυρίσει ο αγαπημένος της Πολύαρχος και να τη διεκδικήσει. Η υπόθεση του θεατρικού αναγνώσματος θα προχωρήσει με σταδιακή κορύφωση της αγωνίας
εμπεριέχοντας δολοπλοκίες, μυστικά, σχέδια απαγωγής, πειρατές, μάχες, οικογενειακά δράματα και καταλήγοντας στις τελευταίες σκηνές όπου οι πρωταγωνιστές Αργενίδα και Πολύαρχος μπορούν ελεύθερα να ζήσουν τον έρωτά τους και τον Μενέανδρο γαληνεμένο, αφού αφενός το βασίλειό του δεν κινδυνεύει και αφετέρου έχει εξασφαλίσει το μέλλον της βασιλείας του με τον πιο άξιο διάδοχο, τον Αρχόβροτο, που αποκαλύπτεται πως είναι γιος του.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
