vi, 53 σ.
Βιβλιογραφία: σ. 45-53
Η παρατεταμένη καλλιέργεια εμβρύων μέχρι το στάδιο της βλαστοκύστης χρησιμοποιείται ευρέως στην εξωσωματική γονιμοποίηση και αποτελεί την προεπιλεγμένη στρατηγική στις περισσότερες κλινικές. Την τελευταία δεκαετία παρατηρήθηκε αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα μαιευτικά-περιγεννητικά αποτελέσματα μετά τη μεταφορά βλαστοκύστης. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διενέργεια μιας επικαιροποιημένης συστηματικής ανασκόπησης των μαιευτικών-περιγεννητικών αποτελεσμάτων σε μονήρεις κυήσεις μετά από μεταφορά σε στάδιο βλαστοκύστης σε σύγκριση με μεταφορά σε πρώιμο στάδιο κυτταρικής διαίρεσης σε κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης/μικρογονιμοποίησης. Όπου θεωρείται σκόπιμο, τα δεδομένα συνδυάστηκαν σε σωρευτικές μετα-αναλύσεις. Έγινε αναζήτηση σε βάσεις δεδομένων όπως Medline, EMBASE, CINAHL, Web of Science, το Cochrane Central Register of Clinical Trials και το International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (1980-2020) χρησιμοποιώντας συνδυασμούς σχετικών λέξεων-κλειδιών. Δεν υπήρχε γλωσσικός περιορισμός , ο μόνος περιορισμός ήταν οι μελέτες σε ανθρώπους. Αναζητήθηκαν μελέτες παρατήρησης και τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που συνέκριναν τα μαιευτικά-περιγεννητικά αποτελέσματα μεταξύ μονήρων κυήσεων μετά από μεταφορά στο στάδιο της βλαστοκύστης και εκείνων μετά από μεταφορά στο στάδιο της αυλάκωσης σε κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης/μικρογονιμοποίησης. Πραγματοποιήθηκαν αθροιστικές μετα-αναλύσεις με ανεξάρτητη ανάλυση των κυήσεων μετά από μεταφορά κρυοσυντηρημένων και μη κρυοσυντηρημένων εμβρύων, χρησιμοποιώντας το λογισμικό Comprehensive Meta-Analysis. Συμπεριλήφθηκαν συνολικά 35 μελέτες (n=520 769 μονήρεις κυήσεις). Τα δεδομένα έκβασης υποδηλώνουν ότι οι μονήρεις κυήσεις μετά από μεταφορά βλαστοκύστης συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο εμβρύων μεγάλων για την ηλικία κύησης (αναλογία κινδύνου (RR) 1,14, 95% CI 1,05-1,24) και πολύ πρόωρο τοκετό (RR 1,17, 95% CI 1,08–1,26) σε σύγκριση με τη μεταφορά στο στάδιο της διάσπασης. Οι μονήρεις κυήσεις μετά από μεταφορά παγωμένης βλαστοκύστης συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο γέννησης εμβρύων μεγάλων για την ηλικία κύησης (RR 1,17, 95% CI 1,08–1,27), πρόωρου τοκετού (RR 1,13; 95% CI 1,03-1,24) και καισαρικής τομής (RR 1,08; CI 1,03–1,13) αλλά με χαμηλότερο κίνδυνο μικρών για την ηλικία κύησης (RR 0,84, 95% CI 0,74-0,95) και την περιγεννητική θνησιμότητα (RR 0,70, 95% CI 0,58–0,86). Οι αυξημένοι αυτοί κίνδυνοι μεγάλου για την ηλικία κύησης και τον πρόωρο τοκετό μετά από μεταφορά βλαστοκύστης παρέμειναν στην ανάλυση ευαισθησίας, η οποία έδειξε επίσης σημαντικά αυξημένο κίνδυνο πρόωρου τοκετού μετά από μεταφορά στο στάδιο της αυλάκωσης. Οι σωρευτικές μετα-αναλύσεις αποκάλυψαν συνέπεια στον επιπολασμό και το μέγεθος των κινδύνων για αρκετά χρόνια. Τα δεδομένα για άλλα περιγεννητικά αποτελέσματα εξακολουθούν να εξελίσσονται. Η ποιότητα των διαθέσιμων στοιχείων κυμαίνεται από χαμηλή έως πολύ χαμηλή. Παρόλο που η μεταφορά εμβρύου σε στάδιο βλαστοκύστης παραμένει η προεπιλεγμένη θέση στα περισσότερα κέντρα, με βάση το ατομικό προφίλ κινδύνου μπορεί να χρειαστεί να εξετάσουμε τη μεταφορά εμβρύου σε στάδιο της αυλάκωσης σε ορισμένα κέντρα για να μετριάσουμε τον κίνδυνο μεγάλου για την ηλικία κύησης/πρόωρου τοκετού.
Prolonged embryo culture up to blastocyst stage is widely used in IVF and is the default strategy in most clinics. The last decade has seen increasing interest in obstetric-perinatal outcomes after blastocyst transfer. The aim of this study was to perform an updated systematic review of obstetric-perinatal outcomes in singleton pregnancies after transfer at blastocyst stage compared to transfer at early cell division stage in IVF/microfertilization cycles. Where appropriate, data were combined in cumulative meta-analyses. Databases such as Medline, EMBASE, CINAHL, Web of Science, the Cochrane Central Register of Clinical Trials and the International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (1980-2020) were searched using combinations of relevant keywords. There was no language restriction; the only limitation was human studies. Observational studies and randomized controlled trials comparing the obstetric-perinatal outcomes between singleton pregnancies after transfer at blastocyst stage and those after transfer at the ovulation stage in IVF/microfertilisation cycles were searched for. Cumulative meta-analyses were performed with independent analysis of pregnancies after transfer of cryopreserved and non-cryopreserved embryos using Comprehensive Meta-Analysis software. A total of 35 studies (n=520 769 singleton pregnancies) were included. Outcome data suggest that singleton pregnancies after blastocyst transfer were associated with a higher risk of fetuses large for gestational age (risk ratio (RR) 1.14, 95% CI 1.05-1.24) and very preterm delivery (RR 1.17, 95% CI 1.08-1.26) compared with transfer at the cleavage stage. Singleton pregnancies after frozen blastocyst transfer were associated with a higher risk of delivering fetuses large for gestational age (RR 1.17, 95% CI 1.08-1.27), preterm delivery (RR 1.13? 95% CI 1.03-1.24) and caesarean section (RR 1.08; CI 1.03-1.13) but with a lower risk of small-for-gestational-age (RR 0.84, 95% CI 0.74-0.95) and perinatal mortality (RR 0.70, 95% CI 0.58-0.86). These increased risks of large-for-gestational-age and preterm delivery after blastocyst transfer remained in the sensitivity analysis, which also showed a significantly increased risk of preterm delivery after transfer at the groove stage. Cumulative meta-analyses revealed consistency in prevalence and magnitude of risks over several years. Data on other perinatal outcomes are still evolving. The quality of the available data ranges from low to very low. Although blastocyst stage fetal transfer remains the default position in most centers, based on individual risk profile it may be necessary to consider blastocyst stage fetal transfer in some centers to mitigate the risk of large-for-gestational-age/preterm delivery.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
