Βιβλιογραφία : σ. 51 - 56
Σε νέους ασθενείς με επηρεασμένη νεφρική λειτουργία η διατήρηση άθικτης της κερκιδικής αρτηρίας είναι ζωτικής σημασίας ,ώστε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά για δημιουργία αγγειακής προσπέλασης . Η κερκιδική αρτηρία όμως, χρησιμοποιείται και για τη διενέργεια διαγνωστικών και θεραπευτικών παρεμβάσεων τόσο στην Επεμβατική Καρδιολογία ,όσο και σε άλλες ειδικότητες( Νευροχειρουργική, Ακτινολογία, Ογκολογία, Αγγειοχειρουργική). Στην Καρδιοχειρουργική , η κερκιδική αρτηρία χρησιμοποιείται ευρέως καθώς είναι το δεύτερο καλύτερο μόσχευμα από άποψη βατότητας ,για την επαναιμάτωση του μυοκαρδίου. Στην παρούσα διπλωματική εργασία αναζητήθηκαν στο Pubmed : Ι) συγκριτικές μελέτες της κερκιδικής προσπέλασης με τη μηριαία προσπέλαση σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο, που υποβάλλονται σε διαγνωστικές εξετάσεις ή θεραπευτικές παρεμβάσεις. και ΙΙ) συγκριτικές μελέτες για τη μακροχρόνια βατότητα μεταξύ της κερκιδικής αρτηρίας , των φλεβικών μοσχευμάτων και της μαστικής αρτηρίας σε ασθενείς με αρχόμενη νεφρική ανεπάρκεια ,που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επαναιμάτωση του μυοκαρδίου.
Από τις συγκριτικές μελέτες της κερκιδικής με τη μηριαία προσπέλαση σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο, διαπιστώνεται ότι η κερκιδική προσπέλαση συνοδεύεται από χαμηλότερη θνησιμότητα ,λιγότερες μείζονες αγγειακές επιπλοκές ,λιγότερες μετεπεμβατικές αιμορραγίες και συνήθως απατείται μικρότερη ποσότητα ενδοφλέβιου σκιαγραφικού. Με την κερκιδική προσπέλαση μειώνεται η πιθανότητα οξείας νεφρικής βλάβης και περαιτέρω επιδείνωσης της νεφρικής λειτουργίας. Μετά από ενδελεχή αναζήτηση στο Pubmed ,δεν ανευρέθηκαν συγκριτικές μελέτες αξιολόγησης της βατότητας των μοσχευμάτων που χρησιμοποιούνται για την επαναιμάτωση του μυοκαρδίου (μαστικής ,κερκιδικής ,σαφηνούς), ούτε μελέτες που να αφορούν τη χρήση της κερκιδικής αρτηρίας σε ασθενείς με αρχόμενη χρόνια νεφρική νόσο. Η αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία είναι η «γραμμή ζωής» για τον τελικού σταδίου νεφροπαθή καθώς από αυτήν εξαρτάται η ποιότητα ζωής και η επιβίωση του ασθενή. Η χρήση της κερκιδικής αρτηρίας για άλλες θεραπευτικές και διαγνωστικές διαδικασίες ,θα πρέπει να γίνεται με σύνεση ,με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και τις ιδιαιτερότητες του ασθενή. ΟΙ επιπτώσεις στην υγεία των νεφροπαθών νεαρής ηλικίας ,είναι σημαντικές όταν δεν είναι διαθέσιμη η κερκιδική αρτηρία για διενέργεια αγγειακής προσπέλασης, λόγω προηγηθέντος τραυματισμού της ή εξαίρεσής της. Σε αυτές τις περιπτώσεις περιορίζονται οι θέσεις αγγειακής προσπέλασης στο άνω άκρο και μειώνονται οι πιθανότητες για διενέργεια αυτόλογης προσπέλασης ,η οποία και θεωρείται καλύτερη από την άποψη τόσο της μεγαλύτερης μακροχρόνιας βατότητας όσο και των λιγότερων λοιμώξεων συγκριτικά με την προσθετική αγγειακή προσπέλαση.
Retaining an intact radial artery in young patients with renal malfunction is of vital importance, because it could be utilized for a future vascular access. However the radial artery can be used for diagnostic and therapeutic procedures both in Invasive Cardiology as well as in other specialties (Neurosurgery, Radiology, Oncology, Vascular Surgery). In Cardiac Surgery, the radial artery is widely utilized, being the second best graft from the point of patency, for the myocardial reperfusion. For the purpose of this study we searched PubMed for the following publications: 1.Comparative studies between the radial access and the femoral access in patients with chronic renal disease who were submitted to diagnostic tests or therapeutic interventions. 2.Comparative studies regarding the long term patency between the radial artery, venous grafts and the mammary artery, in patients with early renal failure who were subjected to surgical reperfusion of the myocardium. From the comparative studies between the radial access and the femoral access in patients with renal disease, we ascertain that the radial approach is related to lower mortality, fewer major vascular complications, fewer postoperative haemorage and the requirement of lesser quantity of intravenous contrast medium. With the radial approach the possibility of acute renal damage and subsequent deterioration of the renal function, is reduced. No comparative studies regarding the assessment of the patency of the various grafts used for the myocardial reperfusion (mammary , radial, femoral) were detected. Similarly no studies regarding the use of the radial artery in patients with early renal failure were found. The effect of the absence of the radial artery for a vascular approach, due to previous injury or excision, is of extreme importance on the health of the renal patients. In such cases the areas of vascular access in the upper limb are reduced. Similarly the possibilities of an autologous access, which is considered better than the prosthetic, regarding the long term patency and the fewer possibilities of infection, are further limited.
56 σ.
Democritus University of Thrace
