Η παρούσα εργασία αφορά στη μελέτη των μεταβλητών ρατσισμός-αυτοαντίληψη και
αυτοεκτίμηση, στο πλαίσιο διομαδικών σχέσεων μεταξύ γηγενών μαθητών και μαθητών με
μεταναστευτικό υπόβαθρο. Αρχικά, πραγματοποιείται σύντομη ιστορική αναδρομή που αφορά τόσο
στην ετυμολογική προσέγγιση του όρου “ρατσισμός” όσο και στην παρουσίαση θεωρητικών
προσσεγγίσεων σχετικά με το συγκεκριμένο φαινόμενο. Ακολούθως, παρουσιάζεται η
προβληματική του θέματος, η εννοιολογική δηλαδή αποσαφήνιση των όρων “ρατσισμός”,
“αυτοαντίληψη” και “αυτοεκτίμηση”, συμπεριλαμβανομένου των διαφόρων μορφών με τις οποίες ο
ρατσισμός εκδηλώνεται αλλά και των θεωρητικών προσεγγίσεων βάσει των οποίων μελετώνται οι
έννοιες “αυτοαντίληψη” και “αυτοεκτίμηση”. Στη συνέχεια, λαμβάνει χώρα η ανάλυση του
συγκεκριμένου θέματος. Ειδικότερα, παρουσιάζονται η διερεύνηση και η περιγραφή της φύσης των
διομαδικών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ πολιτισμικά διαφορετικών ομάδων όπως επίσης
και η διερεύνηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες οι διομαδικές σχέσεις μπορούν να
μετατραπούν σε σχέσεις συνεργασίας ή σύγκρουσης μεταξύ των πολιτισμικά διαφορετικών
ομάδων. Έπειτα, αφού γίνεται ιδιαίτερος λόγος για τα προβλημάτα που συναντούν οι μαθητές με
μεταναστευτικό υπόβαθρο όταν προσέρχονται στη χώρα υποδοχής, μεταφερόμαστε από το
ευρύτερο πλαίσιο των διομαδικών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ πολιτισμικά διαφορετικών
ομάδων στο ειδικότερο πλαίσιο των διομαδικών σχέσεων που αναπτύσσονται στο σχολικό
περιβάλλον, μεταξύ μικτών μαθητικών ομάδων. Τέλος, καταγράφονται ορισμένα συμπεράσματα-
προτάσεις αναφορικά με την βελτίωση της εκπαίδευσης των μαθητών με μεταναστευτικό υπόβαθρο
στη χώρα μας, με κεντρικό σημείο αναφοράς τον ιδιαίτερο ρόλο του εκπαιδευτικού ως σημαντικού
παράγοντα για τη διαχείριση των επιπτώσεων που ο ρατσιμός έχει στην αυτοαντίληψη και
αυτοεκτίμηση των αλλοδαπών μαθητών.
Democritus University of Thrace
