The significant increased movement of refugees and migrants into countries of western civilisation since 2015, it is known as refugees and migrants crisis. This type of crisis is not a new field of action for social work, though for the last decade due to the worsening conditions and raising concerns in health and safety, an increasing number of social workers is occupied in the field. In the beginning, research has focused on refugees experience of trauma and adversity. Lately, the working experience of field workers has attracted the interest from researchers.
This study aims to examine the adversities faced by field social workers, who work with refugees and migrants and also to explore the ways they respond and the areas that actions of professional resistance are built. For the purpose of data collection, focus group interviews were held by the implementation of narrative practice tools and techniques. The participants were social workers that were occupied at the given moment of the research or had occupied in the past in the field of social work with refugees and migrants. A number of collective documents were given and by the technique of outsider witnessing, the participants were asked to make their contribution in response to the reported adversities and taken actions of professional resistance.
It is believed that by the doctrine of the narrative approach, a shared sense of unity is generated among the professionals due to the acknowledgment of shared skills, values and purposes and the common experiences and stories of endurance and resistance that are going through while practicing in the field. This way, a particular type of professional community formulates that allows the thickening of the sense of the professional identity of the social worker, who is occupied in the field of the so-called refugee crisis.
Το φαινόμενο της προσφυγικής κρίσης απασχολεί έντονα τον δυτικό κόσμο την τελευταία δεκαετία. Αν και δεν αποτελεί νέο πεδίο δράσης για την κοινωνική εργασία, τα τελευταία χρόνια λόγω της έξαρσης του φαινομένου ολοένα και περισσότεροι απόφοιτοι κοινωνικοί λειτουργοί εργάζονται με πρόσφυγες. Οι έρευνες αρχικά στράφηκαν στις εμπειρίες των προσφύγων/μεταναστών. Προσφάτως προσανατολίζονται στο βίωμα του επαγγελματία πεδίου.
Σκοπός της παρούσας είναι η διερεύνηση των αντιξοοτήτων που συναντά ο κοινωνικός λειτουργός κατά την άσκηση του επαγγέλματος στο προσφυγικό πεδίο, καθώς και η ανάδειξη περιοχών και τρόπων ανάπτυξης επαγγελματικής αντίστασης. Για τη συλλογή του ερευνητικού υλικού διεξήχθησαν ομαδικά εστιασμένες συνεντεύξεις υπό το πρίσμα της αφηγηματικής πρακτικής, με συμμετέχοντες κοινωνικούς λειτουργούς που απασχολούνται ή έχουν απασχοληθεί στο προσφυγικό πεδίο. Ο οδηγός των συνεντεύξεων σχεδιάστηκε με βάση το εργαλείο των συλλογικών εγγράφων και πλαισιώθηκε υπό την τεχνική των εξωτερικών μαρτύρων. Το υλικό οργανώνεται και παρουσιάζεται υπό τη μεθοδολογία της θεματικής ανάλυσης.
Η επιλογή της αφηγηματικής πρακτικής στοχεύει στη διάθεση ενός πεδίου ανίχνευσης και ανάπτυξης δικτύου επαγγελματιών στη βάση κοινών σκοπών, προορισμών και προθέσεων. Με προσανατολισμό́ την ανάπτυξη ασφαλούς χώρου παρουσίασης κοινών προβληματισμών και αντιξοοτήτων στο εργασιακό περιβάλλον, καθώς και ανάδειξης γνώσεων και δεξιοτήτων των συμμετεχόντων, οι οποίοι φέρουν το κοινό γνώρισμα της επαγγελματικής ταυτότητας του κοινωνικού λειτουργού που απασχολείται σε φορείς που συσχετίζονται με την ένταξη και την υποδοχή προσφυγικού / μεταναστευτικού πληθυσμού, επιτυγχάνεται ο απώτερος σκοπός του προσδιορισμού και της ενίσχυσης της επαγγελματικής ταυτότητας, συνεπώς και η επακόλουθη συνειδητή κοινή εργασιακή δράση ως συλλογικότητα επαγγελματιών κοινωνικών λειτουργών.
240 σ.
Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές
Democritus University of Thrace
