61 σ.
Εισαγωγή και σκοπός: Η ΧΝΝ είναι προοδευτική νόσος χωρίς θεραπεία, και η επίπτωσή της αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς στο γενικό πληθυσμό. Στην ΤΣΧΝΝ η θεραπεία εκλογής είναι η μεταμόσχευση νεφρού, με καλύτερα αποτελέσματα στην έκβαση των ασθενών συγκριτικά με τις μεθόδους νεφρικής υποκατάστασης. Η παχυσαρκία στους υποψήφιους ασθενείς με μεταμόσχευση νεφρού σχετίζεται με χειρότερη έκβαση του μοσχεύματος και των ασθενών, και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη μετά τη μεταμόσχευση (PTDM). Σκοπός της συστηματικής ανασκόπισης είναι η εκτίμηση της επίπτωσης του αυξημένου δείκτη μάζας σώματος (Body mass index – BMI) στην έκβαση των ασθενών με μεταμόσχευση νεφρού. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συστηματική αναζήτηση στη βιβλιογραφία μελετών που συνέκριναν ομάδες ασθενών με διαφορετικό baseline δείκτη μάζας σώματος (Body mass index – BMI) (φυσιολογικό-υπέρβαρο-παχύσαρκο), και μελετών που συνέκριναν ομάδες ασθενών που μετά τη μεταμόσχευση παρέμειναν νορμογλυκαιμικοί και ασθενών που ανέπτυξαν PTDM, στις οποίες αξιολογούνταν επίσης το baseline ΒΜΙ των ασθενών. Αποτελέσματα: Στη συστηματική ανασκόπηση συμπεριλήφθησαν 40 συνολικά μελέτες που αξιολογούσαν η συσχέτιση του BMI και της γλυκόζης πλάσματος νηστείας με την επιβίωση του μοσχεύματος, την καθυστερημένη λειτουργία μοσχεύματος (Delayed graft function – DGF), την οξεία απόρριψη μοσχεύματος και την επιβίωση μοσχεύματος. Η συσχέτιση του BMI και της ανάπτυξης PTDM αξιολογούνταν επίσης σε ορισμένες μελέτες. Πολλές μελέτες βρήκαν πως το αυξημένο baseline BMI έχει δυσμενή επίπτωση στην έκβαση των ασθενών με μεταμόσχευση νεφρού, και συσχετίζεται με οξεία απόρριψη μοσχεύματος, DGF, ελαττωμένη επιβίωση νεφρικού μοσχεύματος και αυξημένη θνητότητα. Το αυξημένο baseline BMI έχει επίσης σημαντική συσχέτιση με τη μετέπειτα ανάπτυξη PTDM, που αποτελεί ξεχωριστό παράγοντα δυσμενούς πορείας των ασθενών, με συσχέτιση με οξεία απόρριψη μοσχεύματος, ελαττωμένη επιβίωση μοσχεύματος και αυξημένη θνητότητα. Συμπεράσματα: Αρκετές μετρήσεις αποτελεσμάτων δείχνουν σημαντικά οφέλη για τους ασθενείς με χαμηλότερο BMI. Η απώλεια βάρους πριν από τη μεταμόσχευση νεφρού θα πρέπει να λαμβανεται υπόψη σε ασθενείς με ΤΣΧΝΝ με αυξημένο BMI. Αν οι συμβατικές μέθοδοι δεν επαρκούν, η βαριατρική χειρουργική μπορεί να ληφθεί υπόψη για ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία.
Introduction and Aim: Chronic kidney disease (CKD) is a progressive, incurable condition, and its incidence is rapidly increasing in the general population. In end-stage CKD (ESCKD), kidney transplantation is the treatment of choice, offering better patient outcomes compared to renal replacement therapies. Obesity in kidney transplant candidates is linked to worse graft and patient outcomes, and it also increases the risk of post-transplant diabetes mellitus (PTDM). The aim of this systematic review is to assess the impact of obesity on the outcomes of kidney transplant patients.
Methodology: A systematic literature search was conducted to identify studies comparing groups of patients with different baseline Body Mass Index (BMI) (normal-preobese-obese) and studies comparing patients who remained normoglycemic after transplantation with those who developed PTDM, where baseline BMI was also evaluated.
Results: A total of 40 studies were included in the systematic review that assessed the association between BMI and fasting plasma glucose with graft survival, DGF, acute graft rejection, and graft survival was assessed. The association between BMI and the development of PTDM was also evaluated in certain studies. Many studies showed that elevated baseline BMI negatively impacts kidney transplant patient outcomes and is associated with acute graft rejection, DGF, reduced graft survival, and increased mortality. Elevated baseline BMI was also significantly correlated with the subsequent development of PTDM, which is an independent factor for poor patient prognosis, and is linked to acute graft rejection, reduced graft survival, and increased mortality.
Conclusions: Several outcome measurements demonstrate significant benefits for recipients with a lower BMI. Weight loss should be considered in ESCKD patients with a high BMI before undergoing renal transplantation. If conventional methods are insufficient, bariatric surgery may be considered for morbidly obese candidates.
Βιβλιογραφία : σ. 38 - 61
Democritus University of Thrace
