25 σ.
Βιβλιογραφία : σ. 21 - 25
Background: The recent rise of mechanical thrombectomy in patients with ischemic stroke and large vessel occlusion has revolutionised Vascular Neurology. The administration of bridging thrombolysis before the endovascular procedure remains a valid concern in clinical practice as both approaches have potential merits. Methodology: A systematic review of the literature was conducted in two databases, PubMed and Embase, using the appropriate keywords. The randomized controlled trials, their meta-analyses, as well as a number of prospective studies, that the search yielded, were carefully evaluated. The main efficacy point in most studies was the functional independence of the patients in a 90-day follow-up (specified as an mRS score of 0-2). Secondary endpoints were mortality, successful reperfusion and symptomatic intracerebral hemorrhage among others. Results: Six randomized controlled trials were identified, as well as a significant number of meta-analyses and observational studies. The non-inferiority of direct mechanical thrombectomy compared with the standard bridging approach was not established at a minimal clinically significant non-inferiority margin. Conclusion: Βridging thrombolysis followed by mechanical thrombectomy, in patients with large vessel occlusion and no contraindications for either therapy, is the recommended treatment of choice.
Εισαγωγή: Η έλευση της μηχανικής θρομβεκτομής στην αντιμετώπιση του οξέος ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου με απόφραξη μείζονος ενδοκράνιου αγγείου έχει φέρει επανάσταση τα τελευταία χρόνια στο χώρο της αγγειακής Νευρολογίας. Ο ρόλος της χορήγησης θρομβόλυσης πριν τη μηχανική θρομβεκτομή (bridging θρομβόλυση) αποτελεί ένα επίκαιρο ερώτημα στην κλινική πράξη, καθώς υπάρχουν θεωρητικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και για τις δύο προσεγγίσεις. Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε δύο βάσεις δεδομένων PubMed και Embase χρησιμοποιώντας κατάλληλες λέξεις-κλειδιά. Αξιολογήθηκαν πρωτίστως οι τυχαιοποιημένες μελέτες που ανευρέθηκαν, οι μετα-αναλύσεις τους, καθώς και μελέτες παρατήρησης. Βασική παράμετρος για τη σύγκριση των δύο προσεγγίσεων ήταν η επίτευξη καλής λειτουργικότητας των ασθενών, (η οποία ορίστηκε στις περισσότερες μελέτες ως mRS 0-2 σε follow up τριμήνου), ενώ δευτερεύοντες παράγοντες που μελετήθηκαν ήταν η θνησιμότητα, η συχνότητα συμπτωματικής ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας, η επίτευξη επανακαναλοποίησης και άλλοι. Αποτελέσματα: Από την αναζήτηση προέκυψαν έξι τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες, μελέτες παρατήρησης καθώς και μετά-αναλύσεις αυτών. Δεν αναδείχθηκε μη-κατωτερότητα της άμεσης μηχανικής θρομβεκτομής έναντι της bridging θρομβόλυσης σε όριο μη-κατωτερότητας που να θεωρείται κλινικά αποδεκτό. Συμπέρασμα: Συστήνεται η συνέχιση χορήγησης bridging θρομβόλυσης πριν τη μηχανική θρομβεκτομή σε ασθενείς με απόφραξη μείζονος αγγείου που δεν έχουν αντένδειξη για τη χορήγηση της.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
