Εισαγωγή: Η υπνηλία αποτελεί μια πολύπλοκη κατάσταση και συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ατυχημάτων, μειωμένη παραγωγικότητα και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Η εκτίμησή της γίνεται είτε μέσω υποκειμενικών είτε μέσω αντικειμενικών μεθόδων.
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανάλυση των βλεφαρισμών ως αντικειμενικών δεικτών υπνηλίας σε ασθενείς με Σύνδρομο Αποφρακτικής Υπνικής Άπνοιας (ΣΑΑΥ). Συγκεκριμένα, η μελέτη είχε ως στόχο να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της ημερήσιας υπνηλίας και των βλεφαρισμών καθώς επίσης και να συμβάλει στην ανάπτυξη νέων αντικειμενικών βιοδεικτών για την αξιολόγηση της υπνηλίας, πέρα από τις κλασικές υποκειμενικές μεθόδους. Ασθενείς-Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 41 άτομα (14 γυναίκες/27 άνδρες),με Σύνδρομο Αποφρακτικής Υπνικής Άπνοιας, (οι οποίοι υπεβλήθησαν σε πολυυπνογραφία λόγω συμπτωμάτων ενδεικτικών διαταραχών της αναπνοής στον ύπνο) και στη συνέχεια μετρήθηκαν οι βλεφαρισμοί ανά λεπτό με τη βοήθεια κάμερας τοποθετημένης μπροστά από τον ασθενή σε προκαθορισμένη απόσταση και χρήση ειδικού αλγορίθμου για την αυτόματη ψηφιακή ανάλυση των βίντεο που καταγράφουν τις οφθαλμικές κινήσεις. Αποτελέσματα: Βρέθηκε μια στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της κλίμακας Epworth και του αριθμού των μέγιστων βλεφαρισμών ανά λεπτό (r = 0.319, p = 0.042), χωρίς ωστόσο σημαντική διαφορά μεταξύ ομάδων υπνηλίας, καθώς η μέση τιμή των μέγιστων βλεφαρισμών διαφέρει σε μικρό βαθμό μεταξύ των διαφορετικών επιπέδων υπνηλίας (χαμηλή, μέτρια, υψηλή). Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη δεν κατέδειξε ισχυρή σχέση μεταξύ των βλεφαρισμών και της υπνηλίας, με τα αποτελέσματα να υποδεικνύουν ότι η συχνότητα των βλεφαρισμών θα μπορούσε να αποτελεί έναν πιθανό βιοδείκτης κόπωσης ή υπνηλίας ο οποίος χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.
Introduction: Sleepiness is a complex condition associated with an increased risk of accidents, reduced productivity, and a decline in quality of life. Its assessment can be performed using either subjective or objective methods. The aim of the present study was to analyze blink parameters as objective indicators of sleepiness in patients with Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS). Specifically, the study aimed to investigate the relationship between daytime sleepiness and blink rate and to contribute to the development of novel objective biomarkers for sleepiness assessment beyond traditional subjective methods. Patients and Methods: A total of 41 individuals (14 females/27 males) with Obstructive Sleep Apnea Syndrome, who underwent polysomnography due to symptoms indicative of sleep-disordered breathing, were studied. Blink rate per minute was subsequently measured using a camera positioned at a predetermined distance in front of the patient, combined with a specialized algorithm for the automated digital analysis of video recordings capturing eye movements. Results: A statistically significant positive correlation was found between the Epworth Sleepiness Scale and the maximum blink rate per minute (r = 0.319, p = 0.042). However, no significant difference was observed between sleepiness groups, as the mean maximum blink rate differed only slightly across different levels of sleepiness (low, moderate, high). Conclusions: This study did not establish a strong association between blink rate and sleepiness. The findings suggest that blink frequency could serve as a potential biomarker for fatigue or sleepiness, which warrants further investigation.
Βιβλιογραφία: σ. 67-71
71 σ.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
