Η προσέγγιση του θέματος «Ανήλικοι μάρτυρες θύματα προσβολής προσωπικής και γενετήσιας ελευθερίας (άρθρο 227 ΚΠΔ)», στην παρούσα εργασία, χωρίς να φιλοδοξεί να εξαντλήσει όλα τα επιμέρους ζητήματα που τίθενται σε αυτό το πλαίσιο, επιχειρεί να αναδείξει τις κυριότερες κατά την κρίση μας πτυχές, του ευρύτατου αυτού θέματος, κατά τη διαδικασία εξέτασης της ευάλωτης κατηγορίας των ανηλίκων μαρτύρων θυμάτων.
Επισημαίνονται τα διεθνή νομικά κείμενα, καθώς και αυτά της ΕΕ για την προστασία των ανηλίκων μαρτύρων, πως επηρέασαν αυτά τον Έλληνα νομοθέτη, τις προσθήκες και τροποποιήσεις που έλαβαν χώρα στον ΚΠΔ για το θέμα αυτό, προκειμένου να εναρμονιστεί η
ελληνική έννομη τάξη με τις επιταγές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Αναδεικνύονται οι δυσκολίες που ανακύπτουν κατά την εξέταση των ανηλίκων μαρτύρων-θυμάτων, οι προσπάθειες αντιμετώπισης αυτών και η ανάγκη προστασίας από τη δευτερογενή
θυματοποίηση, με τη θέσπιση πρωτοκόλλου δικανικής εξέτασης και την ίδρυση αυτοτελών γραφείων (σπίτι του παιδιού). Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει, η αντιμετώπιση από τη νομολογία, ελληνική και ξένη, των σχετικών ζητημάτων. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα
ευαίσθητο θέμα, με πολλές παραμέτρους και δύσκολες ισορροπίες, όπου πρωτίστως πρέπει να επιτευχθεί η προστασία των ανηλίκων μαρτύρων, να διασφαλιστούν παράλληλα τα δικαιώματα των κατηγορουμένων για δίκαιη και αμερόληπτη δίκη και να ανευρεθεί η
ουσιαστική αλήθεια.
Democritus University of Thrace
