Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται, με βάση την Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου (Ζάκυνθος, 1801-1832), η ανασύσταση του χαμένου λογοτεχνικού και, κυρίως, του δραματουργικού της έργου: εικοσιδύο θεατρικά κείμενα, τα οποία φαίνεται να ανήκουν μάλιστα σε διαφορετικά είδη. Ανιχνεύονται οι αισθητικές επιδράσεις που δέχτηκε και αφομοίωσε μέσα από τις αναγνώσεις της, καθώς και οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της που αντικατοπτρίζουν, θα λέγαμε, εμφανώς το κλίμα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Στη συνέχεια, επικεντρώνεται το ενδιαφέρον της έρευνας στον Φιλάργυρο, το μοναδικό προσιτό, ώς σήμερα, κείμενο της· στο έργο αυτό απεικονίζεται με ενάργεια η οικογενειακή ζωή της Ζακύνθου, χωρίς να λείπουν και στοιχεία μιας ευρύτερης κοινωνικής κριτικής.
(EL)
