Εισαγωγή: Οι δοκιμασίες αξιολόγησης της νευρομυϊκής, λειτουργικής και εμβιομηχανικήςσυμπεριφοράς των ασθενών μετά από ΠΠΧΣ, αποτελούν απαραίτητα εργαλεία τωνφυσικοθεραπευτών που αντιμετωπίζουν ασθενείς μετά από ΠΠΧΣ. Η φυσικοθεραπείαασθενών μετά από ΠΠΧΣ, θα πρέπει να σχεδιάζεται βάση αντικειμενικών κριτηρίων, έτσιώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής επιστροφή αυτών των ασθενών στις προ- τραυματικέςτους δραστηριότητες. Στόχοι της παρούσας διδακτορικής Διατριβής ήταν: α) η μελέτη τηςεπίδρασης της ΠΠΧΣ μεταξύ των δύο συχνότερα χρησιμοποιούμενων αυτομοσχευμάτων,του BPTB και HST στην έκβαση της μυϊκής δύναμης, σε ασθενείς μετά από ΠΠΧΣ, β) ημελέτη της επίδρασης της ΠΠΧΣ με BPTB αυτομόσχευμα στην νευρομυϊκή καιεμβιομηχανική συμπεριφορά των ασθενών 6-9 μήνες μετά το χειρουργείο, συγκρινόμενη μεμια αντίστοιχη ομάδα ελέγχου και γ) η αξιολόγηση της συσχέτισης μεταξύ τωνλειτουργικών ασυμμετριών του μονού μονοποδικού άλματος με τα κινηματικά, κινητικά καιμυϊκά ελλείμματα σε ασθενείς 6-9 μήνες μετά την ΠΠΧΣ με χρήση αυτομοσχεύματος BPTBΥλικό και μεθοδολογία: Αξιολογήθηκαν οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων MEDLINE,EMBASE Cinahal, σύμφωνα με συγκριμένα κριτήρια αποκλεισμού και επιλογής.Εξετάστηκε η ισοκινητική, λειτουργική, κινηματική και κινητική συμπεριφορά 22 ασθενών6-9 μήνες μετά την ΠΠΧΣ με μόσχευμα επιγονατιδικού τένοντα καθώς και 22 υγιών ατόμων(ομάδα ελέγχου). Οι διαδικασίες αξιολόγησης της ομάδας των ασθενών και της ομάδαςελέγχου περιλάμβαναν: α) τρεις διαφορετικές δυναμικές δοκιμασίες μονοποδικών αλμάτων(ΜΜΑΑ, ΤΜΑΑ, ΤΔΜΑΑ) οι οποίες καταγραφόταν με σύστημα ανάλυσης κίνησης, β)ισοκινητική δυναμομέτρηση των μυών του γόνατος σε τρεις διαφορετικές ταχύτητες(1200/sec, 1800/sec, 3000/sec) και γ) κινητική καταγραφή της προσγείωσης του ΜΜΑΑ.Αποτελέσματα: Η μετα-ανάλυση που πραγματοποιήθηκε έδειξε να υπάρχει έλλειμμαδύναμης των εκτεινόντων μυών του χειρουργημένου κάτω άκρου με τη χρήσηαυτομοσχεύματος BPTB και έλλειμμα δύναμης των καμπτήρων μυών του χειρουργημένουκάτω άκρου με τη χρήση αυτομοσχεύματος HST, μέχρι και 24 μήνες μετεγχειρητικά.Φάνηκε επίσης, να υπάρχουν κατά το ελεγχόμενο διάστημα των 6-9 μηνών, ισοκινητικέςεκτατικές ασυμμετρίες αλλά και ασυμμετρίες στην απόδοση των τριών ελεγχθέντωναλμάτων (ΜΜΑΑ, ΤΜΑΑ, ΤΔΜΑΑ). Επιπλέον, κινηματικά ελλείμματα παρατηρήθηκανστην ομάδα των χειρουργημένων ασθενών στις δυναμικές δοκιμασίες των τριών αλμάτωνκαι στις δύο ελεγχθείσες φάσεις, τη φάση προώθησης και τη φάση προσγείωσης. Τέλοςφάνηκε ότι το ΜΜΑΑ συσχετίζεται θετικά, με μέτριου μεγέθους επίδραση, με τηνισοκινητική εκτατική δύναμη του γόνατος αλλά όχι με τις κινητικές και κινηματικέςασυμμετρίες.Συμπεράσματα: Παρότι περισσότερες ποιοτικές μελέτες χρειάζονται για να δείξουν τηνέκβαση της μυϊκή δύναμης μετά από ΠΠΧΣ με τη χρήση διαφορετικών τύπωναυτομοσχεύματος, και εώ δεν φάνηκε να υπάρχουν μυϊκές ασυμμετρίες σε όλες τις μελέτεςπου συμπεριληφθήκαν στην παρούσα συστηματική ανασκόπηση, φαίνεται πως υπάρχει ητάση για μυϊκή ατροφία της δότριας περιοχής του αυτομοσχεύματος μετά την ΠΠΧΣ.Φαίνεται επίσης, πως οι ασθενείς 6-9 μήνες μετά την ΠΠΧΣ με τη χρήση αυτομοσχεύματοςBPTB εμφανίζουν λειτουργικές ασυμμετρίες και παρουσιάζουν σαφή ισοκινητικά εκτατικάελλείμματα για την άρθρωση του γόνατος. Οι ασθενείς μετά την ΠΠΧΣ φαίνεται ναπαρουσιάζουν κινηματικά ελλείμματα, με τις αρθρώσεις του χειρουργημένου κάτω άκρουνα μην κάμπτονται αρκετά στις φάσεις προώθησης και προσγείωσης κατά τη διαδικασίατριών μονοποδικών αλμάτων (ΜΜΑΑ, ΤΜΑΑ, ΤΔΜΑΑ). Αυτό το «σκληρό» μοτίβοπροσγείωσης που φαίνεται να πραγματοποιούν οι χειρουργημένοι ασθενείς μπορεί να έχειως αποτέλεσμα την μη κατάλληλη απόσβεση των δυνάμεων που ασκούνται στο γόνατο καιέτσι να θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα του γόνατος. Τέλος, το ΜΜΑΑ μπορεί ναχρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση ισοκινητικών μυϊκών ασυμμετριών σε ασθενείς 6-9 μήνεςμετά από ΠΠΧΣ, αλλά όχι για την ανίχνευση τυχόν κινητικών και κινηματικώνασυμμετριών.
(EL)
