Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
(EL)
Σμύρης, Γεώργιος
(EL)
Τα πολιτιστικά τοπία ολοένα και αυξάνονται σε αριθμό με τον ρόλο που λαμβάνει η προστασία όμως, να μην είναι τόσο αντιληπτός και διακριτός. Στόχος της παρούσας ερευνητικής λοιπόν αποτελεί η ανάδειξη των όρων οικουμενική αξία, πολιτιστική κληρονομιά και πολιτιστικό τοπίο και η διερεύνηση των κριτηρίων ένταξης ενός πολιτιστικού τοπίου. Το παράδειγμα που χρησιμοποιείται ως μέθοδος ανάλυσης είναι το Ζαγόρι. Το Ζαγόρι είναι ένα φυσικό τοπίο που λειτουργεί ως κοινωνικός σχηματισμός και ως ένα σύμπλεγμα οικισμών, αποτελώντας τελικά μια ολότητα.
Μέσω του Ζαγορίου λοιπόν παρατηρούνται και καταγράφονται διάφορα δείγματα υλικής και άυλης πολιτιστικής κληρονομίας, τα οποία προσδίδουν οικουμενικό χαρακτήρα στο τοπίο και παρουσιάζουν τομές ανάμεσα στην υλική και στην άυλη πολιτιστική κληρονομία, στις οποίες πολλές φορές δεν υφίσταται διαχωρισμός. Επίσης το τοπίο του Ζαγορίου γίνεται αντιληπτό ως ένα παλίμψηστο της ιστορίας και της μνήμης και παρατηρείται ένας συνδυασμός του χρόνου και του τόπου.
Επιχειρείται λοιπόν η κατηγοριοποίηση της μνήμης σε ατομική, συλλογική και λήθη, με τις χωρικές αποκρυσταλλώσεις τους να λειτουργούν ως γνώμονα ανάδειξης της πολιτιστικής αξίας του συμπλέγματος αυτού, αλλά και γενικότερα όλων σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Η έρευνα δηλαδή εμπλέκει παραδείγματα ως μέθοδο κατανόησης κοινωνικών σχηματισμών, μέσω των οποίων προκύπτει μια στιγμιαία ενοποίηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος σε μια κοινή εστία ανάλυσης.
Ο τρόπος προσέγγισης του ερευνητικού ερωτήματος επιτυγχάνεται μέσω ενός νέου παλίμψηστου, που δημιουργείται από αλληλοεπικάλυψη διαφορετικών στρώσεων σε συνάρτηση των πολιτιστικών στοιχείων. Μέσω της μεθόδου χαρτογράφησης σε ψηφιακό περιβάλλον, που χρησιμοποιήθηκε λοιπόν, παρήχθησαν χάρτες του τοπίου ως εργαλείο μελέτης και έπειτα αναπαράστασης.
(EL)
