Ο καρκίνος του μαστού είναι η πιο συχνά διαγνωσμένη κακοήθεια στις γυναίκες και προσβάλλει περίπου 1.7 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως. Ανάλογα τον τύπο και την εξέλιξη του καρκίνου, επιλέγεται η κατάλληλη θεραπεία μέσα από μια ευρεία ποικιλία θεραπευτικών παραγόντων. Χημειοθεραπευτική δράση έχει αναφερθεί και σε κυτταροτοξικά αντιβιοτικά όπως η δοξορουβικίνη και η μπλεομυκίνη, τα οποία χρησιμοποιούνται εκτενώς για τη θεραπεία διαφόρων τύπων καρκίνου. Η τετρακυκλίνη, ένα αντιβιοτικό σε κλινική χρήση, σχετίζεται δομικά με τη δοξορουβικίνη. Συνεπώς, η μελέτη μεταλλικών συμπλόκων της TecH2 αποτελεί πεδίο έρευνας για την ανάπτυξη νέων αντικαρκινικών φαρμάκων με χαμηλές ή καθόλου παρενέργειες.
Η φαρμακευτική χρήση του αντιμονίου οφείλεται στην εφαρμογή του για τη θεραπεία πυρετού, δερματικών ερεθισμών και τροπικών ασθενειών, όπως η λεϊσμανίαση. Το Sb έχει δύο οξειδωτικές καταστάσεις (+3, +5) με τις μορφές SbV να είναι πιο σταθερές και λιγότερο τοξικές. Αν και το SbIII είναι πιο δραστικό από το SbV, το τελευταίο χρησιμοποιείται ως προ-φάρμακο λόγω της χαμηλότερης τοξικότητας και της ικανότητάς του να ανάγεται από SbV σε SbIII λόγω των ειδικών συνθηκών στο κυτταρικό μικροπεριβάλλον. Επομένως, η σύζευξη του οργανοαντιμόνιου (V) με την τετρακυκλίνη αναμένεται να σχηματίσει πιο αποτελεσματικά και λιγότερο τοξικά μεταλλοθεραπευτικά προϊόντα.
Σε αυτή τη διατριβή παρουσιάζουμε τη σύζευξη της τετρακυκλίνης (TecH2) με το τριφαινυλαντιμόνιο (TPSbIII), παρουσία υπεροξειδίου του υδρογόνου για να σχηματιστεί το [Ph3Sbv(Tec)]. Η ένωση χαρακτηρίστηκε με σ.τ (σημείο τήξης), Φασματοσκοπία Φθορισμού ακτίνων Χ (XRF), Φασματοσκοπία Υπερύθρου Μετασχηματισμού Fourier με Αποσβένουσα Ολική Ανάκλαση (ATR-FTIR), Θερμοβαρυμετρική-Διαφορική Θερμική Ανάλυση (TG-DTA) σε στερεά κατάσταση και υπεριώδες (UV) και Φασματοσκοπία Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού (1Η και 13C-NMR) σε διάλυμα. Το μοριακό βάρος (MW) προσδιορίζεται με κρυοσκοπία ενώ η in vitro κυτταροτοξική δράση του TecAn αξιολογείται έναντι των κυτταρικών σειρών ανθρώπινου αδενοκαρκινώματος του μαστού: MCF-7 (θετικά σε ορμονικούς υποδοχείς (HR+)), MDA-MB-231 (αρνητικά σε ορμονικούς υποδοχείς (HR-)). Η in vitro τοξικότητα και γενοτοξικότητά του δοκιμάζεται έναντι φυσιολογικών ανθρώπινων εμβρυϊκών ινοβλαστικών κυττάρων του πνεύμονα (MRC-5). Η μορφολογία των κυττάρων MCF-7 και η χρώση Acridine Orange/Bromide Ethidium (AO/EB) υποδηλώνουν μια αποπτωτική οδό για τον κυτταρικό θάνατο. Προκειμένου να εξεταστεί η in vivo τοξικότητα, χρησιμοποιείται η δοκιμασία γαρίδα άλμης (Artemia salina). Επιπλέον, μελετάται η δέσμευση του TecAn στο DNA, ex vivo, με φασματοσκοπίες Uv-Vis και φθορισμού και μετρήσεις του ιξώδους του διαλύματος DNA. Δεν ανιχνεύεται ανασταλτική δράση του TecAn έναντι της λιποξυγενάσης (LOX). Διερευνάται, ακόμα, η αναγωγή του μη ενεργού SbV, του TecAn, σε ενεργό SbIII από τη γλουταθειόνη (GSH) (ένα τριπεπτίδιο που εκφράζεται σε καρκινικά κύτταρα). Τέλος, μελετάται η αντιμικροβιακή δράση της ένωσης με τη μέθοδο των ζωνών αναστολής (inhibition zones, IZ).
(EL)
University of Ioannina
