Εφαρμογή προσροφητικών υλικών που προέρχονται από φύλλα για την απομάκρυνση βαρέων μετάλλων από νερά και απόβλητα

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων   

Αποθετήριο :
Ιδρυματικό Αποθετήριο Ολυμπιάς   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*



Εφαρμογή προσροφητικών υλικών που προέρχονται από φύλλα για την απομάκρυνση βαρέων μετάλλων από νερά και απόβλητα (EL)

Μπανάσιου, Κυριακή (EL)

Μπανάσιου, Κυριακή (EL)
Πατακιούτας, Γεώργιος (EL)
Αναστόπουλος, Ιωάννης (EL)

bachelorThesis

2023


Το νερό αναμφισβήτητα είναι το πολυτιμότερο αγαθό του πλανήτη, αφού αποτελεί συστατικό όλων των οργανισμών. Ωστόσο, η ρύπανση των υδάτων έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα τόσο στο περιβάλλον, όσο και στην ανθρώπινη υγεία. Γι΄αυτό το λόγο κρίνεται απαραίτητη η εύρεση και εφαρμογή καινοτόμων, αποδοτικών και χαμηλού κόστους τεχνολογιών για τον καθαρισμό των νερών. Τα βαρέα μέταλλα (μόλυβδος, υδράργυρος, χαλκός κ.α) μπορούν να θέσουν την ανθρώπινη υγεία σε κίνδυνο όταν υπάρχουν σε υψηλές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα στις μεθόδους απομάκρυνσης βαρέων μετάλλων από το νερό, η προσρόφηση θεωρείται αποτελεσματικότερη, απλή, φθηνή και οικονομική μέθοδος. Μεταξύ των παραδοσιακών προσροφητικών υλικών (ενεργοί άνθρακες, η τύρφη, ο λιγνίτης, ο ζεόλιθος κ.α) η δημιουργία προσροφητικών υλικών από φύλλα παρουσιάζει ενδιαφέρον. Στο πλαίσιο της Κυκλικής Οικονομίας οι έρευνες έχουν στραφεί σε προσροφητές από γεωργικά υπολείμματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η χρήση φύλλων για απορρύπανση των υδάτων. Στην παρούσα πτυχιακή εργασία μελετήθηκε η χρήση φύλλων για την απομάκρυνση βαρέων μετάλλων από νερά και απόβλητα. Ανάμεσα στους παράγοντες που επηρεάζουν την προσρόφηση βρέθηκε ότι α) το pH του διαλύματος, β) η δόση προσροφητή, γ) ο χρόνος επαφής κ.α. είναι σημαντικοί. Τα πειραματικά δεδομένα περιγράφηκαν καλύτερα από την ισόθερμη Langmuir και το μοντέλο κινητικής ψευδο-δεύτερης. Η μέγιστη προσρόφηση κυμάνθηκε από 1,490 (απομάκρυνση Pb2+ σε φύλλο τσουκνίδας) έως 142,85 (απομάκρυνση Cr3+ σε φύλλο αλόης) mg/g. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η παρασκευή και η εφαρμογή προσροφητικών υλικών από φύλλα μπορούν ικανοποιητικά να απορρυπαίνουν νερά και απόβλητα επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα. (EL)
Water is undoubtedly the most precious commodity on the planet, as it is a component of all organisms. However, water pollution has created serious problems for both the environment and human health. For this reason, it is necessary to find and apply innovative, efficient and low-cost technologies for water purification. Heavy metals (lead, mercury, copper, etc.) can pose a risk to human health when present in high concentrations. Among the methods of removing heavy metals from water, adsorption is considered the most effective, simple, cheap and economical method. Among the traditional adsorbent materials (activated carbons, peat, lignite, zeolite, etc.) the creation of adsorbent materials from leaves is of interest. In the context of the Circular Economy, research has turned to adsorbents from agricultural residues. Of particular interest is the use of leaves for water purification. In this study is presented usage of leaves for the removal of heavy metals from (waste) water. Among the factors affecting adsorption, it was found that a) solution pH, b) adsorbent dose, c) contact time, etc. are important. The experimental data were best described by the Langmuir isotherm and the pseudo-second kinetic model. The maximum adsorption ranged from 1.490 (Pb2+ removal in Urtica dioca leaf) to 142.85 (Cr3+ removal in aloe leaf) mg/g. The results of the study showed that the preparation and application of leaf adsorbents can satisfactorily scavenge water and wastewater contaminated with heavy metals. (EN)

Απόβλητα - Διαχείρηση

Νερό (EL)

Ελληνική γλώσσα

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Γεωπονίας. Τμήμα Γεωπονίας - Κατεύθυνση Φυτικής Παραγωγής (EL)
Τμήμα Γεωπονίας - Κατεύθυνση Φυτικής Παραγωγής (EL)




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.