Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της εξοικονόμησης ενέργειας στον κτιριακό τομέα και ειδικότερα στις ξενοδοχειακές κατασκευές. Τα ξενοδοχεία αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία κτιρίων, σε σχέση με τα υπόλοιπα εμπορικά κτίρια, λόγω της μεγάλης ανομοιομορφίας των δραστηριοτήτων και λειτουργιών που πρέπει να περιλαμβάνουν. Κάθε ξενοδοχείο, στα πλαίσια ικανοποίησης των χρηστών και επισκεπτών του, ανάλογα με την κατηγορία του και την περίοδο λειτουργίας του, πρέπει να διαθέτει συγκεκριμένες παροχές, οι οποίες επηρεάζουν την περιβαλλοντική και ενεργειακή συμπεριφορά του. Παρ’ όλες τις προσπάθειες συνεχούς βελτίωσης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, η πλειοψηφία των ξενοδοχειακών μονάδων στην Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελείται από ξενοδοχεία 2 ή 3 αστέρων, εποχιακής λειτουργίας, με χαμηλές επιδόσεις στον τομέα της ενεργειακής και περιβαλλοντικής διαχείρισης. Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να παρουσιαστεί μία συνολική εικόνα του ξενοδοχειακού δυναμικού, και η εξέλιξη αυτού την τελευταία δεκαετία. Επομένως, για το σκοπό αυτό, αρχικά, συλλέχθηκαν και μελετήθηκαν δεδομένα από επιτόπια και ηλεκτρονική έρευνα αλλά και από το ελληνικό ξενοδοχειακό επιμελητήριο. Δημιουργήθηκαν ομάδες ξενοδοχείων μετά από στατιστική επεξεργασία των δεδομένων και συγκριτική τους μελέτη. Οι ομάδες αυτές αφορούσαν τα λειτουργικά τους χαρακτηριστικά, το μέγεθος τους αλλά και την τοποθεσία τους και οδήγησαν στην αναγνώριση τριών τυπικών ξενοδοχείων. Τα κτίρια των «τυπικών» ξενοδοχείων μελετήθηκαν προκειμένου να αποτιμηθεί η ενεργειακή τους απόδοση. Η αποτίμηση αυτή προέκυψε μέσω προσομοίωσης τους και επέτρεψε να προταθούν τεχνικές προτάσεις βελτίωσης της ενεργειακής και περιβαλλοντικής απόδοσης των ξενοδοχειακών τύπων, δεδομένων των τυπολογικών και κατασκευαστικών τους ιδιαιτεροτήτων.
University of Ioannina
