ΣΚΟΠΟΣ H διερεύνηση της επίπτωσης του άγχους και της κατάθλιψης στις ανάγκες νοσηλευομένων ασθενών με στεφανιαία νόσο. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ Τον πληθυσμό της παρούσης μελέτης αποτέλεσαν 702 νοσηλευόμενοι ασθενείς με στεφανιαία νόσο σε τέσσερα δημόσια νοσοκομεία του νομού Αττικής και σε δυο νοσοκομεία της επαρχίας. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με τη συμπλήρωση ειδικού ερωτηματολογίου, το οποίο εκτός από τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά περιελάμβανε την κλίμακα «The Hospital Anxiety And Depression Scale (HADS)» και ένα ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο που αφορούσε στην εκτίμηση των αναγκών των ασθενών. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 17. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Από τους συμμετέχοντες το 78,3% ήταν ηλικίας 50-80 χρόνων, το 71,4% ήταν παντρεμένοι, το 48,1% ήταν συνταξιούχοι, το 48,4% ήταν βασικής εκπαίδευσης και το 48,3% είχε 2 παιδιά. Ως προς τη διάγνωση, το 32,2% των συμμετεχόντων είχε έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST (STEMI) και το 27,1% καρδιακή ανεπάρκεια. Το 63,4% το πληθυσμού της μελέτης ελάμβανε φαρμακευτική θεραπεία, το 49,7% είχε ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου και στο 43,8% συνυπήρχε άλλη νόσος. Το 25,5% των συμμετεχόντων βίωνε μέτρια επίπεδα άγχους και το 32,7% υψηλά επίπεδα άγχους, ενώ το 19,1% βίωνε μέτρια επίπεδα κατάθλιψης και το 20,0% υψηλά επίπεδα. Όσον αφορά στις ανάγκες νοσηλευομένων ασθενών σχετικά με τη ψυχική τους υγεία, βρέθηκε, ότι κανένα είδος από τις ανάγκες δεν σχετίζονταν στατιστικά σημαντικά με το άγχος των ασθενών. Αντιθέτως, : α) η ανάγκη για στήριξη και καθοδήγηση, β) η ανάγκη για πληροφόρηση από το ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό, γ) η ανάγκη για επικοινωνία με άλλες ομάδες ασθενών και εξασφάλιση συνθηκών για επικοινωνία με τους συγγενείς, δ) η ανάγκη για εξατομίκευση της φροντίδας και συμμετοχή του ιδίου του ασθενή στη φροντίδα, ε) η ανάγκη για κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών (π.χ. άγχος, φόβος, μοναξιά) και φυσικών αναγκών (όπως ξεκούραση, ύπνος, καλύτερες συνθήκες νοσηλείας), στ) η ανάγκη εμπιστοσύνης από το ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό συσχετίζονταν στατιστικά σημαντικά με τα επίπεδα κατάθλιψης, p<0,001. Επιπρόσθετα, η πολυπαραγοντική γραμμική παλινδρόμηση έδειξε ότι η κατάθλιψη συσχετίζονταν με τις ανάγκες των ασθενών ακόμα και μετά από τη διόρθωση για την ηλικία των ασθενών, το φύλο τους, την οικογενειακή τους κατάσταση, τον τόπο διαμονής τους, τον τύπο του καρδιολογικού προβλήματος, το βαθμό ενημέρωσής τους για το καρδιολογικό τους πρόβλημα και τα έτη που πάσχουν από το συγκεκριμένο πρόβλημα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η εκτίμηση των αναγκών των ασθενών με στεφανιαία νόσο και η συστηματική προσέγγιση του άγχους και της κατάθλιψης πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της θεραπείας αφού επιτρέπουν την αποτελεσματική βιο-ψυχοκοινωνική προσέγγιση των ασθενών και την καλύτερη έκβαση της νόσου.
