Η μεσότητα, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, είναι η αρετή που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άκρα: από τη μία είναι η έλλειψη και από την άλλη είναι η υπερβολή. Πράγματι, αξιοποιώντας τη θεωρία της μεσότητας, οι άνθρωποι μπορεί να οδηγηθούν στον ενάρετο βίο και στο ευ ζην. Ο σκοπός κάθε ανθρώπου είναι η ευδαιμονία. Όλοι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι από τη φύση τους με την ικανότητα του Λόγου· έχουν τη δυνατότητα του αναστοχασμού, και του πράττειν. Η διαφορά έγκειται στο ότι μερικοί κάνουν καλή χρήση του Λόγου και οδηγούνται στο ευ ζην, ενώ άλλοι παρασύρονται από τα πάθη τους και γίνονται δυστυχισμένοι. Η μεσότητα που οδηγεί στην ευδαιμονία δεν είναι απόλυτη, αντιθέτως είναι μεσότητα σε σχέση με τους ανθρώπους. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ανάλογα τον άνθρωπο ή τις εκάστοτε συνθήκες, η μεσότητα αλλάζει. Ο κοινός παρονομαστής είναι ο «σώφρων» άνθρωπος, ο οποίος με οδηγό τη Λογική, αποφασίζει να την καθορίσει ανάλογα κάθε φορά. Έχει ασκηθεί έντονη κριτική στη θεωρία. Παραδείγματος χάριν, ότι η μεσότητα δεν είναι η ίδια για όλους τους ανθρώπους ή ότι υπάρχουν περιπτώσεις που μεσότητα δεν υπάρχει. Όντως, αυτές οι αντιρρήσεις είναι εύλογες. Όμως, ο κάθε συνετός άνθρωπος, χρησιμοποιώντας τη Λογική, μπορεί να οδηγηθεί στη μεσότητα, ακόμα και εάν αυτή δεν είναι φανερή από την αρχή. Έτσι, ο Αριστοτέλης απάντησε στο ερώτημα του Σωκράτη: «πως πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;» Οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν ενάρετα, για να οδηγηθούν στο ευ ζην και στην ευδαιμονία.
(EL)
Aristotle's views on the golden mean have been heavily criticized. For example, it is often claimed that the golden mean is not the same for all people, or that there are cases where this golden mean simply does not exist. Indeed, these objections seem to be justifiable and grounded. Against these views I will claim that any prudent person that adheres to reason is capable of finding Aristotle's golden mean, even if it is not obvious from the beginning. In that sense, I will conclude, Aristotle provides a good answer to Socrates' question, "how should people live?"
(EN)
