Η έκταση που έχει πάρει το θέμα του πιστωτικού κινδύνου τα τελευταία χρόνια
καθώς και οι απαιτήσεις των θεσμών (Βασιλεία) οδηγεί στη διαρκή προσπάθεια
για την ποσοτική αντανάκλαση και εν τέλει τη σωστή διαχείριση του.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση των κυριότερων υποδειγ-
μάτων μέτρησης πιστωτικού κινδύνου. Τον κύριο λόγο έχουν τα δομικά μοντέλα
και συγκεκριμένα το μοντέλο του Μέρτον για το οποίο αναλύουμε διάφορες προ-
σεγγίσεις οι οποίες οδηγούν στην εκτίμηση της πιθανότητας αθέτησης κάτω από
διάφορες υποθέσεις. Συμπληρωματικά, εξετάζεται και το Z-score του Altman
ως ένας τρόπος εκτίμησης του κατά πόσο η επιχείρηση πρόκειται να έρθει σε
κατάσταση αθέτησης τα επόμενα δύο έτη.
Στο τέλος της εργασίας, γίνεται εφαρμογή των προσεγγίσεων σε πραγματικά
δεδομένα τριών ελληνικών εταιρίων,(Sprider Stores AE, Κορρές ΑΕ και Π. Πε-
τρόπουλος ΑΕΒΕ) και συγκρίνονται τα αποτελέσματα που εξάγονται από κάθε
προσέγγιση.
Ως συμπέρασμα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το μοντέλο του Μέρτον χρήζει αρκε-
τών βελτιώσεων, ιδιαίτερα ως προς τις υποθέσεις που γίνονται. Ήδη στην βιβλιο-
γραφία μπορούμε να βρούμε αρκετούς ερευνητές οι οποίοι πρότειναν επεκτάσεις
και βελτιώσεις του μοντέλου οι οποίες είναι πιο ρεαλιστικές και έχουν τη δυνα-
τότητα να εναρμονιστούν με τα δεδομένα της αγοράς.
(EL)
The great interest of credit risk in recent years and the requirements of the
institutions (Basel) lead to the continuous effort for its quantitative reflection and
ultimately its right management.
The aim of this paper is to present the main credit risk measurement models. The
primary reason have the structural models and specifically the Merton model for
which we analyze various approaches which lead to the estimation of probability of
default under various assumptions. Additionally, we examine the Altman Z-score
as a way of assessing whether the business is going to default the next two years
or not.
At the end of this dissertation, we apply the approaches to three Greek companies’
real data (Sprider Stores SA, Korres SA and P. Petropoulos AEVE) and compare
the results that outcome from each one.
As a conclusion, it should be noted that the model of Merton requires several
improvements, particularly with regard to assumptions made. Already in the literature
we can find several researchers who proposed extensions and improvements of the
model which is more realistic and able to be aligned to market data.
(EL)
University of Peiraeus
