Η σύγχρονη εποχή υπό συνθήκες έντονης παγκοσμιοποίησης, χαρακτηρίζεται από ένα νέο κύμα επανάστασης, κυρίως στο επίπεδο της τεχνολογίας και της πληροφορίας. Το Βεστφαλιανό έθνος-κράτος παραμένει το βασικό κύτταρο της κοινωνικής οργάνωσης, αλλά πλέον αντιμετωπίζει, εκτός από τις παραδοσιακές, νέες ασύμμετρες απειλές, που περιλαμβάνουν διάφορες μορφές εγκληματικότητας και κυρίως τον παράγοντα της τρομοκρατίας. Η έννοια της διεθνούς ασφάλειας έχει αναπόφευκτα διευρυνθεί, ενώ η διάκρισή της σε «εσωτερική» και «εξωτερική» θεωρείται ξεπερασμένη. Η ισλαμική τρομοκρατία και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις της, αποτελούν την κορυφαία προτεραιότητα των υπηρεσιών επιβολής του νόμου, οι οποίες εστιάζουν σε νέα δόγματα και στρατηγικές. Η ανάγκη για συντονισμένη δράση με τις μυστικές υπηρεσίες, καθώς και για την υιοθέτηση εξειδικευμένων τακτικών πληροφόρησης καθίσταται επιτακτική. Στο πλαίσιο αυτό, αυξάνεται η σημασία της διεθνούς συνεργασίας των υπηρεσιών επιβολής του νόμου, ιδίως όταν περιλαμβάνει ανταλλαγή πληροφοριών που άπτονται της εθνικής ασφάλειας, καθώς και εγκληματολογικής φύσης. Αναπόφευκτα, έρχεται στο προσκήνιο η συνάφεια της θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων και ο ρόλος της ως ερμηνευτικού εργαλείου της κρατικής συμπεριφοράς. Ως εκ τούτου, οι συνεργατικές προσπάθειες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας μπορούν να τοποθετηθούν στην κορυφή της ακαδημαϊκής αντιπαράθεσης μεταξύ του νέο-ρεαλισμού και του νέο-φιλελευθερισμού. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στα επιχειρήματά τους για μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του σύγχρονου έθνους-κράτους, της επίδρασης του άναρχου διεθνούς συστήματος και της σημασίας της πολιτικής της ισχύος (power politics). Ωστόσο, το σημείο αιχμής βρίσκεται στις αντικρουόμενες απόψεις για τις δυνατότητες της διεθνούς συνεργασίας. Σε μια τέτοια συζήτηση, κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν: το δίπολο μεταξύ «σχετικών ή απόλυτων» κερδών, η επιρροή θεσμών-οργανισμών-καθεστώτων και η επανάληψη των συνεργατικών προσπαθειών (iteration). Η περίπτωση της συνεργασίας πληροφόρησης των υπηρεσιών επιβολής του νόμου που σχετίζεται με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, παρέχει έναν κρίσιμο τομέα αξιολόγησης των πραγματικών δυνατοτήτων και των ορίων της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των αρμόδιων εθνικών αρχών. Ο παγκόσμιος αγώνας κατά του εγκλήματος είναι ιδιαίτερα δομημένος και σίγουρα χαρακτηρίζεται από αξιοσημείωτη πρόοδο. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν οι τρέχουσες διαρθρωτικές-θεσμικές εξελίξεις μπορούν να επηρεάσουν ποιοτικά τις διμερείς αντιτρομοκρατικές προσπάθειες συνεργασίας των ΗΠΑ ή της ενδο-ευρωπαϊκής συνεργασίας και ως εκ τούτου αλλάξουν τη φύση των διακρατικών σχέσεων, μετατρέποντάς τες από εγγενώς ανταγωνιστικές σε αμοιβαία επωφελείς.
The modern era under conditions of intense globalization is characterized by a new wave of technological and information revolution. The Westphalian nation-state remains the basic cell of the social organization, but it now faces, apart from traditional, new asymmetric threats, which include various forms of crime and above all, the factor of terrorism. The concept of international security has inevitably been expanded, while its distinction into "internal" and "external" is considered obsolete. Islamist terrorism and its continuing attacks are the top priority of law enforcement agencies, focusing on new doctrines and strategies. The need for concerted action with secret services, as well as for the adoption of specialized intelligence tactics becomes imperative. In this context, the importance of law enforcement-police cooperation is increased, particularly when it involves intelligence exchange of national security and criminal nature. Inevitably, comes to the fore the relevance of IR theory and its role as an interpretative tool of state behavior. Collaborative efforts to tackle terrorism can, therefore, be considered at the cutting edge of the academic confrontation between neo-realism and neo-liberalism. This occurs especially with regard to their arguments on a series of critical issues, including the role of the modern nation-state, the impact of the anarchical international system and the importance of power politics. However, the peak point lies in the conflicting views on the possibilities for international cooperation. In such a discussion, a central role is played by: the dipole between "relative or absolute" gains, the influence of institutions-organizations-regimes and the iteration of collaborative efforts. The case of counterterrorism-related law enforcement intelligence cooperation provides a crucial assessment area of the real possibilities and boundaries of international cooperation between the competent national authorities. The global fight against crime is highly structured and definitely characterized by remarkable progress. The question, however, is whether the current structural-institutional developments can qualitatively affect bilateral U.S. or Intra-European collaborative counterterrorism efforts and therefore alter the nature of interstate relations, from inherently competitive to mutually beneficial.
