Οι εντερόλιθοι, οι οποίοι εντοπίζονται συνήθως στο παχΰ έντερο των ιπποειδών και ιδιαίτερα στο ανιόν κόλον, αποτελούνται από φωσφορικά άλατα αμμωνιακοΰ μαγνησίου. Στη δημιουργία τους συμβάλλει η δραστηριότητα της μικροβιακής χλωρίδας του εντέρου και τα συστατικά της τροφής. Κατά κανόνα οι εντερόλιθοι σχηματίζονται γΰρω από έναν πυρήνα ξένου σώματος. Η εντερολιθίαση εμφανίζεται σε όλα τα μέρη της γης, συνηθέστερα όμως παρατηρείται σε περιοχές της Βόρειας Αμερικής και ειδικότερα στην Καλιφόρνια, στη Νοτιοδυτική Ινδιάνα και στη Φλόριδα. Συχνότερα διαπιστώνεται σε ίππους Αραβικής φυλής και σπανίως σε Quarter και σε Αγγλικούς καθαρόαιμους ίππους. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε ίππους μέσης ηλικίας. Αν και η παθογένεια της εντερολόθίασης δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, πιστεύεται ότι σημαντικό ρόλο στο σχηματισμότων εντερολίθων παίζει η διατροφή και η κληρονομικότητα. Δίαιτα πλούσια σε άζωτο, μαγνήσιο και φώσφορο ευνοεί τη δημιουργία εντερολίθων, δεδομένου ότι τα στοιχεία αυτά αποτελούν τα βασικά συστατικά τους. Τα συμπτώματα ποικίλλουν καισπάνια είναι χαρακτηριστικά της νόσου. Γενικώς, η παρουσία του εντερολίθου παραμένει αφανής, εκτός και εάν η εγκατάσταση του στον εντερικό αυλό προκαλεί έμφραξη. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων μερικής έμφραξης από εντερόλιθο, μικρή ποσότητα κοπράνων, αέριων και του χορηγηθέντος παραφινέλαιου μπορεί να διέρχονται από το σημείο της έμφραξης. Αντίθετα, σε πλήρη έμφραξη η δίοδος είναι αδύνατη και τα κόπρανα απουσιάζουν τελείως, ενώ τα καθαρτικά δεν προωθούνται περιφερικά της θέσης έμφραξης. Η παρουσία του εντερολίθου σπάνια γίνεται αντιληπτή κατά τη βραχιόνια ψηλάφηση. Ιστορικό περιοδικούκολικού ενδέχεται να συνδέεται με την ύπαρξη εντερολίθων ή καλύτερα τη μερική ή προσωρινή έμφραξη του κόλου από αυτούς. Για τη διάγνωση, όμως, είναι αναγκαία η ακτινογράφηση της κοιλίας. Για τη θεραπεία απαιτείται χειρουργική αφαίρεση των εντερολίθων, η οποία είναι επιτυχής συνήθως, εφόσον γίνει πριν από την εμφάνιση περιτονίτιδας. Η διεγχειρητική ρήξη του εντερικού τοιχώματος κατά τους χειρισμούς αφαίρεσης του εντερόλιθου, οπότε μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα περιτονίτιδα,είναι η σοβαρότερη και συχνότερη επιπλοκή. Άλλες μετεγχειρητικές επιπλοκές είναι η ανάπτυξη κολίτιδας, η διαφυγή υγρών από το τραύμα της λαπαροτομής και η περιτονίτιδα. Για την πρόληψη επανασχηματισμοΰ εντερολίθων επιβάλλεται η μείωση του χορηγουμένου χόρτου μηδικής και η αύξηση χορήγησης χόρτου με μειωμένη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες.
(EL)
Enterolithiasis is characterized by the presence of enteroliths in the large colon of horses with the ascending colon being the most common site of obstruction. Enteroliths are composed of ammonium magnesium phosphate, which is supplied both by the digestive processes intestinal bacteria and by feeds. The enteroliths typically form around a central nidus. Although enterolithiasis is seen all over the world, the most cases are reported from North America, and more specifically, California, South West Indiana and Florida. As far as breed is concerned, it affects predominantly Arab horses and rarely Quarter and Thoroughbreds. As far as age is concerned, it is usually seen in middle-aged horses. Although the pathogenesis of enterolithiasis is not fully understood, nutrition and heritability are believed to be a part in it. A rich diet in ammonium, magnesium and phosphorus predisposes to enterolith formation, as those elements are the main components of enteroliths. Clinical signs vary considerably and are rarely characteristic of the disease. Usually, the presence of the enterolith is free of symptoms unless it leads to obstruction. In most cases of enterolithiasis a small amount of faeces, air and the administered mineral oil could pass from the obstruction site. On the contrary, in complete obstructions the passage is closed, defecation is absent and no laxative can pass the obstruction site. The enterolith is rarely found by rectal examination. A history of recurrent colic might be connected to the presence of enteroliths that cause partial or temporary obstruction. The most accurate method for diagnosing enterolithiasis is abdominal radiography. The treatment of choice is the surgical removal of enteroliths, which has a favorable prognosis provided that the laparotomy is going to take place early in course of the disease, before the onset of peritonitis. Intestinal rupture, which rapidly leads to peritonitis, is the gravest and commonest complication. Other complications are colitis, leakage through the laparotomy site and peritonitis. In order to prevent reformation of enteroliths, the daily consumption of alfalfa hay has to be reduced dramatically and poor quality hay has to be administered.
(EN)
