Ο Κοροναϊός του σκύλου αποτελεί σημαντικό αιτιολογικό παράγοντα οξείας διάρροιας σε σκύλους, ιδιαίτερα σε κουτάβια. Κύριο χαρακτηριστικό του εν λόγω ιού, όπως και όλων των μελών της οικογένειας των κοροναϊών, είναι η έντονη γενετική ποικιλότητα, λόγω της συχνής εμφάνισης μεταλλάξεων και γενετικών ανασυνδυασμών. Αναφέρονται δύο τύποι Κοροναϊού του σκύλου, ο τύπος Ι και ο τύπος ΙΙ. Ο τύπος Ι περιλαμβάνει στελέχη, τα οποία εμφανίζουν μεγάλη γενετική ομοιότητα με στελέχη του Κοροναϊού της γάτας, ενώ στον τύπο ΙΙ ταξινομούνται τα ‘κλασικά’ στελέχη του ιού. Επιπλέον, τα στελέχη που ανήκουν στον τύπο ΙΙ διακρίνονται σε δύο υποτύπους, τον IIa, στον οποίο κατατάσσονται τα ‘κλασικά’ στελέχη, και τον ΙΙb, στον οποίο ανήκουν στελέχη που αναδύθηκαν μετά από ανασυνδυασμό του Κοροναϊού του σκύλου με τον Ιό της μεταδοτικής γαστρεντερίτιδας των χοίρων. Η λοίμωξη από Κοροναϊό του σκύλου συνήθως εκδηλώνεται με ανορεξία, κατάπτωση, λήθαργο και γαστρεντερικά συμπτώματα, όπως έμετο, ειδικά τις πρώτες δύο ημέρες, και διάρροια. Το ποσοστό θνητότητας είναι χαμηλό, ιδιαίτερα σε ενήλικες σκύλους, οι οποίοι συνήθως δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Τα περισσότερα ζώα συνήθως αναρρώνουν μετά από 7-10 ημέρες. Η συνύπαρξη μολύνσεων από άλλους ιούς, βακτήρια ή παράσιτα μπορεί να οδηγήσει σε εκδήλωση πιο βαριάς κλινικής εικόνας.Σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί η παγκόσμια εξάπλωση του Κοροναϊού του σκύλου και η συσχέτισή του με κρούσματα συνήθως ήπιας, οξείας διάρροιας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν ανιχνευτεί, στην Αυστραλία και την Ευρώπη, στελέχη, τα οποία σχετίστηκαν με την πρόκληση κρουσμάτων επιζωοτικής θανατηφόρου γαστρεντερίτιδας. Η ανάλυση του γονιδιώματος αυτών των στελεχών ανέδειξε χαμηλό ποσοστό ομοιότητας με τα στελέχη αναφοράς, οδηγώντας στο συμπέρασμα πώς παραλλαγμένα στελέχη Κοροναϊού του σκύλου φαίνεται να σχετίζονται με εκδήλωση έντονων κλινικών συμπτωμάτων. Επιπλέον, σε αντίθεση με τη θεωρία που υποστήριζε ότι η λοίμωξη από Κοροναϊό του σκύλου περιοριζόταν στο πεπτικό σύστημα, την τελευταία δεκαετία απομονώθηκαν στελέχη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, με δυνατότητα να διαπερνούν τον εντερικό φραγμό, προκαλώντας συστηματική λοίμωξη στα ζώα, με συνήθως θανατηφόρα κατάληξη. Τα στελέχη αυτά προσέλκυσαν γρήγορα το ενδιαφέρον, με την έρευνα να εστιάζεται στην πρόκληση πειραματικών μολύνσεων, στην ανίχνευση γενετικών δεικτών διαφοροποίησής τους από τα κοινά στελέχη, καθώς και στην ανεύρεση μέσων προφύλαξης έναντι αυτών. Η ανίχνευση στελεχών που διαπερνούν τον εντερικό φραγμό σε πολλές περιοχές της Ευρώπης (περιλαμβανομένης της Ελλάδας) υποδηλώνει την κυκλοφορία νέων βιοτύπων του ιού. Η έντονη γενετική ποικιλότητα των στελεχών, η ύπαρξη σύμμικτων μολύνσεων και η έλλειψη απόλυτα διασταυρούμενων αντιδράσεων μεταξύ των τύπων και των υποτύπων του ιού εγείρουν ερωτηματικά σχετικά με την αποτελεσματικότητα των υπαρχόντων εμβολίων.
(EL)
Canine coronavirus (CCoV) is a significant aetiologic agent of acute diarrhoea in dogs, specially in puppies. An important characteristic of coronaviruses is their high genetic variability, due to increased mutation frequency and sporadic recombination events. Due to this genetic variability, CCoV is classified in two distinct types, type I and II. CCoV type I strains share increased genetic similarity with Feline coronavirus strains, while CCoV type II consists of the typical reference CCoVs. Moreover, type II strains are classified into one of two subtypes, which include the classical strains (CCoV-IIa) and the new strains (CCoV-IIb), which emerged as a result of recombination among CCoV and Porcine transmissible gastroenteritis virus. Typical disease signs of CCoV infection are anorexia, depression, lethargy, as well as vomiting and diarrhoea. Mortality rate is low, especially in adult dogs with no infection signs. Most dogs recover within 7-10 days. Mixed infections with other viruses, bacteria or parasites may lead to more severe clinical disease. Currently, CCoV appears to have spread worldwide and has been related to mild, acute diarrhoea. However, during the last years, novel CCoV strains associated with outbreaks of lethal gastroenteritis have been detected in Australia and Europe. Genome analysis revealed that these strains shared low similarity with prototype reference strains of CCoV, suggesting that atypical, divergent strains may be related to more severe clinical signs. In addition, over the past decade, strains with an ability to trespass the intestinal tract, leading to lethal systemic infection, have also been isolated. These strains have attracted scientific interest, with research focusing on experimental infections, identification of genetic markers and prophylaxis. Pantropic CCoV strains have been detected across Europe, suggesting that the new, highly pathogenic biotype is circulating among canine population. The high genetic variability of CCoV, the severe mixed infections and the antigenic differences among CCoV types and subtypes raise questions regarding the protective efficacy of the currently commercially available vaccines.
(EN)
