Οι ροταϊοί αποτελούν σημαντικό λοιμογόνο παράγοντα με παγκόσμια διάδοση, ο οποίος προσβάλλει τον άνθρωπο και τα κατοικίδια ζώα. Το γονιδίωμα του ιού αποτελείται από 11 τμήματα διπλών αλυσίδων RNA, τα οποία συνθέτουν έξι δομικές και πέντε ή έξι μη-δομικές πρωτεΐνες. Μέχρι τώρα, έχουν απομονωθεί περισσότερα από 35.000 στελέχη του ιού, τα οποία ταξινομούνται σε πέντε κύριες (A, B, C, D, E) και τρεις επικουρικές (F, G, Η) ομάδες. Με βάση ένα δυαδικό σύστημα ταξινόμησης, τα στελέχη του ιού διακρίνονται επίσης σε ‘G’ ή ‘P’ τύπο, έχουν δε ταυτοποιηθεί περισσότεροι από 27 ‘G’ και 35 ‘Ρ’ γενότυποι του ιού, με πολλούς μεταξύ τους συνδυασμούς. Ο ιός μεταδίδεται κυρίως από το στόμα. Μετά την προσκόλλησή του στα κύτταρα του εντέρου, εισέρχεται σε αυτά με διείσδυση, με συγχώνευση ή με ενδοκυττάρωση. Οι κύριοι παθογενετικοί μηχανισμοί της διάρροιας πού προκαλείται από Ροταϊό, είναι η εκτεταμένη καταστροφή των κυττάρων του εντερικού επιθηλίου και η, ως συνέπεια αυτής, ελλιπής απορρόφηση και πέψη των θρεπτικών συστατικών. Η κλινική εικόνα της μόλυνσης από ροταϊούς ποικίλλει, είναι δε δυνατόν να κυμαίνεται από ασυμπτωματική μόλυνση μέχρι σοβαρή νόσο, η οποία μπορεί να απολήξει σε θάνατο. Σε μοσχάρια, αρνιά, χοιρίδια και πουλάρια, το κύριο σύμπτωμα της λοίμωξης είναι η διάρροια με χαρακτηριστικά λευκά, κίτρινα ή, σε βαριές μορφές, αιμορραγικά διαρροϊκά κόπρανα. Σε σκύλους και γάτες, η λοίμωξη προκαλεί συνήθως ήπια συμπτώματα. Σε πτηνά, η λοίμωξη, συνήθως, προκαλεί μέτρια βαρύτητας εντερίτιδα, αδιαφορία και καθυστέρηση της ανάπτυξης. Η οριστική διάγνωση της νόσου βασίζεται σε εργαστηριακές εξετάσεις, μεταξύ των οποίων η ηλεκτρονική μικροσκόπηση, η ανοσοϊστοχημική εξέταση, ο ανοσοφθορισμός, η ELISA, οι δοκιμές συγκόλλησης και οι μοριακές τεχνικές. Δεν υπάρχει ειδική θεραπευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της λοίμωξης από ροταϊούς. Η αγωγή βασίζεται στη γενική υποστήριξη του ασθενούς ζώου και την αντιμετώπιση κλινικών συμπτωμάτων και ενδεχόμενων επιπλοκών της λοίμωξης. Αποτελεσματική πρόληψη της νόσου επιτυγχάνεται με τα διαθέσιμα εμβόλια με αδρανοποιημένα, ανασυνδυασμένα ή μειωμένης λοιμογόνου δύναμης στελέχη του ιού. Με πειραματικές μολύνσεις, έχει αποδειχθεί η δυνατότητα μετάδοσης του ιού μεταξύ διαφορετικών ζωικών ειδών, καθώς και μεταξύ των ζώων και τουανθρώπου. Καθώς ο ιός έχει τεκμηριωμένα τη δυνατότητα να διαπερνά το φραγμό των ζωικών ειδών, στελέχη του ιού από ζώα αποτελούν πηγές ιικού γονιδιώματος, από τις οποίες μπορεί να δημιουργηθούν νέα στελέχη του ιού, η παθογόνος δράση των οποίων δεν μπορεί να προβλεφθεί.
(EL)
Rotaviruses are major enteric pathogens of humans and a wide variety of animals. Rotavirus infections have a worldwide prevalence. The viral genome is composed of 11 double-stranded RNA segments with six structural and five or six non-structural proteins. Over 35,000 strains have been identified and classified into five main (A, B, C, D, E) and three additional tentative (F, G, H) serotype groups. A binary classification system has been proposed defining ‘G’ or ‘P’ types, with at least 27 G and 35 P genotypes reported thusfar. The virus is transmitted primarily by the faecal-oral and oral routes. After attachment, entry into the host cells occurs through direct entry, fusion or endocytosis. Main mechanisms of Rotavirus-induced diarrhoea involve extensive enterocyte losses and nutrient disdigestion and malabsorption. Clinical features of Rotavirus infections range from asymptomatic infections to fulminant disease leading to rapid death.In calves, lambs and kids, piglets and foals, salient sign of the disease is diarrhoea; diarrhoeic faeces are white, yellow or, in severe cases, blood-tinted or frank haemorrhagic. In dogs and cats, the infection occurs usually as self-limiting diarrhoea. Avian Rotavirus infections are characterized by enteritis, growth depression and/or growth retardation. Definitive diagnosis of the infection can only be achieved by laboratory tests, including electron microscopic examination, immunohistochemical examination, immunofluorescence, ELISA, latex agglutination and molecular techniques. There is no specific treatment against Rotavirus infections. Treatment is based in providing supportive care and managing clinical signs and potential complications. Effective vaccines, containing inactivated, recombinant or attenuated strains of the virus, are available. Challenge studies have shown the ease of the virus in cross-infecting various animal species; animal strains of the virus may cross species and infect humans. Due to the ability of the virus to overcome species barriers, animal strains may act as natural source of viral genomes, promoting mutations and creating new viral genotypes, whose virulence cannot be predictable.
(EN)
