Politeia and Paideia. «Reminiscenses» of Western Political Thought in a Reading of Plato' s Politeia
Ferreira da Cunha , Paulo
Στο παρόν άρθρο προτείνω ότι μπορούμε να θεωρήσουμε την Πολιτεία του Πλάτωνος ως την πηγή των κλασσικών «πηγών» της πολιτικής και νομικής φιλοσοφίας. Τοιουτοτρόπως, μπορούμε να θεωρήσουμε την Πολιτεία ως Παιδεία, όχι υπό την παραδοσιακή έννοια του όρου - τ.ε. υπό την έννοια των μορφωτικών ιδεών ή της πλατωνικής παιδαγωγίας - αλλά υπό την έννοια της συμβολής αυτού του συγκεκριμένου διαλόγου στην μεγάλη συζήτηση, η οποία εκκινεί τον πολιτικό πολιτισμό της Δύσης, επί τη βάσει της ηθικονομικής κληρονομιάς των Ελλήνων. Η πλατωνική Πολιτεία εμφανίζεται ως αρωγός στην διασάφηση της Παιδείας διαχρονικά μέσω της εμβριθούς ενασχόλησης με το κείμενο καθ΄ αυτό. Ανακαλύπτουμε στοιχεία που, ως επί το πλείστον, αποδίδονται στον Αριστοτέλη, όπως και στοιχεία διακειμενικής συνάφειας με ποικίλους συγγραφείς: τον Αυγουστίνο - κυρίως - αλλά επίσης τον Κικέρωνα και τον Ουλπιανό. Υπάρχουν χωρία που μας παραπέμπτουν ακόμα και στον Μοντεσκιέ ή τον Βολταίρο. Μοιάζει πως όλα, ή σχεδόν όλα, βρίσκονται ήδη εκεί. Όπως έλεγε ο Alfred de Musset, ήρθαμε πολύ αργά σ΄ έναν ήδη πολύ γερασμένο κόσμο. Είναι φυσικό ότι όλοι αυτοί οι κοινοί τόποι είναι ήδη καταχωρισμένοι. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τα πάντα γύρω από έναν συγγραφέα μόνο μέσω της βιβλιογραφίας της αναφερόμενης σ΄ αυτόν; Σε κάθε περίπτωση το άρθρο αυτό, εφορμώντας από τη «συναναστροφή» και θαυμασμό μου για το συγκεκριμένο βιβλίο, αποτίει ένα φόρο τιμής στον ελληνικό κλασσικό πολιτικό. Η Πολιτεία είναι και η Παιδεία μας επίσης.
