Το παρόν άρθρο αναλύει την έννοια της φρονήσεως κατ' Αριστοτέλη. Συγκρίνει την έννοια αυτή σε αντιδιαστολή με την πλατωνική φιλοσοφία και αναδεικνύει τη σημασία της φρονήσεως ως πρακτικής αρετής κατά την άσκηση των πολιτικών και στρατιωτικών καθηκόντων του αρχηγού της πόλεως, δηλαδή ως κατ' εξοχήν καιρικής επεμβάσεως, συνοδευτικής, άρα, της ικανότητός του προς επίλυση των ανακυπτομένων προβλημάτων. Η φρόνησις, ως εκ τούτου, θεωρείται ως κινούν και ως κατεύθυνση των πράξεων ενώ αποτελεί σύνθεση επιθυμίας και κινήσεως, κατά την επιτέλεση της πράξεως. Αυτή η σύνθεση αργότερα, θα ορισθεί από τον Θωμά τον Ακινάτη ως voluntas. Η αντικατάσταση, όμως, του αριστοτελικού όρου από τον λατινικό, τονίζει ο συγγραφέας, παραπέμπει την πράξη στο πεδίο της ηθικής και της λογικής, και ως εκ τούτου επιβάλλεται να υιοθετείται με άκρα επιφύλαξη η χρήση του από τη νεότερη φιλοσοφία.
Humanities and the Arts ▶ Philosophy, Ethics and Religion Philosophy
(EN)
Academy of Athens
