The focus of this paper is on the role of Social Media in digital communication, examining on the one hand their mode of operation and on the other hand their place in online and traditional communication through the Donald Trump’s paradigm. More specifically, this dissertation attempts to attribute the role of Social Media in the field of digital communication and their impact on the public sphere. It examines the modern tools of political communication and their impact on politics. More specifically, this paper adopts as an empirical example the use of Social Media (and specifically Twitter), by Donald Trump, emphasizing mainly on the 2016 and 2020 election periods, as well as the daily life of policy-making. Moreover, special attention is paid to the fragile and changing socio-political environment that is in constant interaction with the digital media ecosystem and shows that Social Media now have a much bigger role to play than in the recent past, influencing traditional media. This relationship is not unequivocal, nor inverted from what was the case in previous years, as traditional media (television, radio and newspapers) continue to maintain significant power. Therefore social media nowadays have enough power to influence the agenda as much as the established media. This is not only a consequence of the people’s constant familiarization with digital media, but also a result of the long-term decline which we track on the prestige of socio-political institutions.
Βιβλιογραφία: σ. 57-64
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ, κατεύθυνση Επικοινωνία και Ρητορική των Μέσων, 2021
Στο επίκεντρο της παρούσας βιβλιογραφικής έρευνας τίθεται ο ρόλος των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στην ψηφιακή επικοινωνία, εξετάζοντας αφενός τον τρόπο λειτουργίας τους κι αφετέρου τη θέση τους στη διαδικτυακή και παραδοσιακή επικοινωνία μέσα από το παράδειγμα του Ντόναλντ Τραμπ. Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγω διπλωματική εργασία επιχειρεί να αποδώσει τον ρόλο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στη σφαίρα της ψηφιακής επικοινωνίας αλλά και την επίδρασή τους στην πραγματική δημόσια σφαίρα. Εξετάζει τα σύγχρονα εργαλεία της πολιτικής επικοινωνίας και τον αντίκτυπό τους στο πολιτικό γίγνεσθαι. Ως εμπειρικό παράδειγμα λαμβάνεται η χρήση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (και συγκεκριμένα του Twitter), από τον Ντόναλντ Τραμπ, με έμφαση κυρίως στις προεκλογικές περιόδους 2016 και 2020, καθώς και στον καθημερινό τρόπο χάραξης πολιτικής. Παράλληλα, δίδεται ιδιαίτερη σημασία στο εύθραυστο και μεταβαλλόμενο κοινωνικο-πολιτικό περιβάλλον που βρίσκεται σε διαρκή αλληλεπίδραση με το ψηφιακό μιντιακό οικοσύστημα και αποδεικνύει ότι τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης διαδραματίζουν πλέον πολύ πιο κομβικό ρόλο απ’ ότι στο πρόσφατο παρελθόν, επηρεάζοντας και τα παραδοσιακά Μέσα. Αυτή η σχέση δεν είναι μονοσήμαντη, ούτε ανεστραμμένη σε σχέση με ό,τι ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια, καθώς συνεχίζουν να διαθέτουν σημαντική ισχύ τα παραδοσιακά ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδες), ωστόσο πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαθέτουν επαρκή ισχύ, ώστε να επηρεάζουν επίσης την ατζέντα των εδραιωμένων ΜΜΕ. Αυτό δεν είναι μονάχα συνέπεια της εξοικείωσης του κόσμου με τα ψηφιακά Μέσα, αλλά και αποτέλεσμα της χρόνιας υποχώρησης του κύρους των κοινωνικοπολιτικών θεσμών.
Πάντειον Πανεπιστήμιο
