Στόχος της παρούσας πτυχιακής εργασίας υπήρξε η μελέτη της επίδρασης υδρόφιλου πολυμερούς σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα πετρελαίου κίνησης της Ελληνικής αγοράς. Συγκεκριμένα, ποσότητα πολυασπαρτίτη (ΤΡΑ) προστέθηκε σε διαφορετικούς όγκους καυσίμου και αφού τα δείγματα ομογενοποιήθηκαν μετρήθηκε η εναπομένουσα υγρασία σε αυτά. Η επίδραση του όγκου των δειγμάτων, της προστιθέμενης ποσότητας πολυμερούς καθώς και του χρόνου ομογενοποίησης μελετήθηκαν ενδελεχώς. Το βέλτιστο σύστημα απομάκρυνσης νερού αποδείχτηκε ότι είναι: περιεκτικότητα πολυμερούς 0.5 % w/v (μάζα πολυμερούς σε όγκο καυσίμου) και χρόνος παραμονής του (υπό συνεχή ανάδευση) τα 60 λεπτά. Επιπρόσθετα, πειράματα φασματοσκοπίας υπερύθρου (FTIR), διαφορικής θερμιδομετρίας σάρωσης (DSC) και θερμοσταθμικής ανάλυσης (TGA) πραγματοποιήθηκαν τόσο στο αρχικό δείγμα πολυμερούς όσο και σε δείγμα που είχε ήδη υποστεί την επεξεργασία ανάδευσης και απομάκρυνσης από το diesel. Το βασικό χαρακτηριστικό του χρησιμοποιούμενους πολυμερούς είναι ο υδρόφιλος χαρακτήρας του. Μέσο του μηχανισμό της φυσιορρόφησης ποσότητα υγρασίας απομακρύνεται από την μάζα του καυσίμου, με αποτέλεσμα ιδιότητες όπως η πυκνότητα, το κινηματικό ιξώδες, η υγρασία, οξύτητα, η θερμογόνος δύναμη, η θερμοκρασία απόσταξης και ο δείκτης κετανίου να βελτιώνονται από αισθητά έως σημαντικά. Για την μελέτη αυτής της επίδρασης πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις όλων των προαναφερθέντων ιδιοτήτων τόσο στο μη (raw) όσο και στο επεξεργασμένο δείγμα καυσίμου. Η βελτίωση του ποσοστού εναπομένουσας υγρασίας είναι της τάξης του 39.4 %, η θερμογόνος δύναμη καταγράφεται αυξημένη κατά 463 kJ/g και ο δείκτης κετανίου βελτιωμένος κατά 5.8 %. Επιπρόσθετα η μελέτη του πολυμερούς (FTIR, DSC, TGA) αποδεικνύει ότι ο μηχανισμός προσρόφησης υγρασίας (αλλά και ποσοστού καυσίμου) δεν εμπεριέχει μηχανισμούς χημικής αντίδρασης, με αποτέλεσμα το πολυμερές με μια απλή θερμική κατεργασία να μπορεί να αναγεννηθεί και έτσι δύναται να επαναχρησιμοποιηθεί σε πολλούς «κύκλους» εμβάπτισης – απομάκρυνσης από το καύσιμο.
TEI of West Macedonia
